судбина (имн.) - сака (гл.)

Можеби за овие шо лапаат милиони е малку понаклонета во споредба со некој мулти талент од Агино село за кој судбината сакала да се роди баш таму наместо во Мадрид.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
XIX Судбината сакаше да се најдам близу Јасер Арафат во Картагина во текот на четири години како прв амбасадор во државата Палестина, која симболично ќе биде еднострано прогласена во 1988 година и ќе биде призната повеќе симболично отколку реално, од стотина земји.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уништувањето, исчезнувањето на татковата библиотека, можеби во крајна линија ќе значеше вистинско замолчување на една од можните варијанти на историјата... Потрагата продолжуваше...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Судбината сакаше таа да заврши на последната точка на неговиот егзил!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Конечно неговата последна крива се најде на завршната точка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш И така судбината сакаше да се најдам крај животите на Јасер Арафат и Махмуд Дарвиш, во времето кога тие го водеа палестинскиот народ кон слободата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXVI Збогум историјо Јас сум тој што ќе ја отвори Последната врата на небото...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш со тивките пораки, со длабоките метафизички засеци во душата на страдањето на палестинскиот човек сметаше дека не беше дојдено времето, вистинското време за враќање во Палестина според диктатотна договорите од Осло.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XVIII Судбината сакаше во мојата сложена дипломатска мисија да се најдам во Картагина во времето кога владетелската арена принудно ја напушташе стариот Хабиб Бургиба, верувајќи до последниот ден оти е непобедливиот Југурта, а овде го продолжуваше своето владеење со својата далечна Палестина - Јасер Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше и остана татко на една цела клучна фаза од палестинската историја. Палестинците не му рекоа збогум на минатото откако замина Арафат...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Судбината сакаше синот-наратор да се најде во позиција на амбасадор на Југославија (до нејзиниот распад од половината на 80-те и почетокот 90-те години на XX век, пред братоубиствените војни, невидени во Европа по фашизмот) во Тунис, при Арапската лига и државата Палестина) и на новата Република Македонија (до крајот на XX век) во Франција, при УНЕСКО, во Шпанија и во Португалија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се разделија! Не беа заедно но се почитуваа. Судбината сакаше да се вратат обајцата во Рамалах, во родната Палестина и тука да ги закопа смртта!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Судбината сакаше да ја продолжи борбата против овдешните паразитски микроорганизми, спасувајќи ги луѓето од вековната маларија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа велеше дека на ова огледало ѝ се прикажувала судби­на­та, низ нејзината мајка чија судбината сакаше нејзината ќерка да не ја види жива.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XL Животот сакаше, судбината сакаше, обично велеше Мајка, таа да остане сама, како последен сведок на семеј­ството, во куќата на спомените.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Судбината сакаше јас, по многу години, прв, вистински да отпатувам со возот Балкан-експрес.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)