Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Лобо: Како можеш да се дружиш со неа?

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Нели ти е страв дека еден ден може да те силува, бејби.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Обдукциската информација е естетска информација и затоа што во техниките на високата технологија воспоставува специфичен статус на телото, коешто е тело од другата страна на разликата, тело на дистанцата, последната територија на чистото овде и сега во кое можеме да засечеме со Маргина 37 15 помош на високата технологија, без страв дека ќе го повредиме; можеме да го изложиме на постојана деконструкција а тоа да не го правиме мануелно или одблиску, можеме да го фрлиме во безграничниот простор на Интернет, во мрежата на распрскани флуидни идентитети.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Против пресудата работодавачот, кој ја изгуби парницата, знаејќи дека не е во право не се осмели да покрене никаков правен лек и истата беше спроведена доброволно – а раководството на „Дервен“, поучено од овој случај и под страв дека тој би ги поттикнал и останатите инвалиди на трудот да тужат – самоиницијативно ги исплати и трошоците за исхрана на останатите кои беа во иста фактичка положба, а немаа покренато тужба за истите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Парничните трошоци во висина од 4.200 МКД, исто така, паднаа на терет на „Дервен“.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Најмногу ми е незгодно од стравот дека можеби сите оние што бдеат над мојата смртна постела виделе како се празнам. Боже! Каков срам!

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Или на напнатиот страв дека другите можеби ни мислат (па дури и ни прават) лошо, како во „Што се случува кога го читате Фрејзер“?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Да споделиш без страв дека ќе бидеш смешен.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Без страв дека ќе бидеш наречен празен фантазер или глуп, неспособен, дури и загрижен сопирач на она што се сака, очекува!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Во неговиот дуќан и деца можеле да пазарат без страв дека ќе бидат изиграни, излажани: подадена рака никогаш не одбивал.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Пред нив е како непреодна планина испречен стравот дека брзо ќе снема работа ако повеќе мајстори застанат на скелињата.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Бојан имаше работа преку глава, но напати го фаќаше страв дека не е во состојба сè да сработи, а тоа му пречеше, му одмогнуваше.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во оваа тегла јас сега ќе држам црви. - Какви црви? - се стресе старата, не од друго туку од страв дека не го разбира веќе сопствениот син. - Црви за фаќање риби.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ледениот страв дека силната болка може да ѝ го повреди бебето, или да го изгуби, конечно ја присили Рози да попушти и да му каже на Даниел дека е многу болна.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ја обзеде нов страв дека одвратниот предмет може секој момент да скокне врз неа и затоа почна тивко и внимателно да се повлекува наназад, без да ги тргне очите од змијата.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Со воведувањето на оваа обврска на директорот на училиштето, сериозно се нарушува правото на штрајк на вработените во основното и средното образование, бидејќи тоа ги одвраќа вработените да го искористат своето право на штрајк поради страв дека ќе го изгубат работното место, а исто така преку оваа одредба сериозно се доведува во прашање ефективноста на штрајкот како мерка која им стои на располагање на вработените за заштита на своите права.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Двете ороспии прво мислеа мајката да се премажи, а ќерката да се омажи, ама се откажаа од тоа од страв дека во ова време повеќе имаат можност сега и на двете мажите да им бидат истерани од работа и да треба да се издржуваат не само себеси, туку и уште двајца здрави-прави бадијалџии.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Те сакам онака едноставно, наивно, додека мислиш дека сѐ уште чекаш, да не забележиш дека те обожавам, во страв дека во таа љубовна река твојата љубов ќе пресуши, како што те сакав досега. Оддалеку.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

MICHAEL WHITE ДЕКОНСТРУКЦИЈА И ТЕРАПИЈА Од страв дека некои читатели можеби ќе бидат разочарани, пред да продолжам со својата дискусија за деконструкција и терапија, должен сум да ве информирам дека овој текст не се однесува на деконструкција на знаењата и практиките на специфични и етаблирани модели на терапија, ниту пак за деконструкцијата на било кое посебно тераписко “движење”.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во овој момент би сакал да го продолжам нашиот разговор надевајќи се дека вашиот ред да слушате и мојот ред да зборувам заврши во исто време. Превод: Љупка Трајаноска okno.mk | Margina #4-5 [1994] 39

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Најмногу од сѐ, не треба да бидеме толку сигурни, пред да почнеме, дека веќе знаеме што е тоа геј-женственост, како функционира и што значи. 16 РОДОТ И ЖАНРОТ ‌Две основни премиси ќе го насочуваат претстојното испитување.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеби ни е страв дека нема да ни се допадне тоа што би го откриле.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Наместо да бегаме од злодухот на машката геј-родова девијантност, наместо да се срамиме од неа, наместо да ја дочекуваме со тврдоглава и тапа тишина или со одрекување, наместо да ја протеруваме во новоизградениот плакар на хомосексуалноста, треба да продолжиме – во духот на беспредрасудно и беспанично испитување – да го испитуваме значењето на машката геј-женственост, без страв дека секое нејзино разгледување нужно ќе нѐ врати на хомофобичните клишеа за нашата психопатологија.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Треба од поблиску да разгледаме на кој начин функционира во машката геј-култура оној заменски идентитет, женственоста – треба попродлабочено да сфатиме што е машката геј-женственост и за што служи.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Сега е време истражувањево да го прошириме (веќе нема да ги ставам напорнине наводници на зборот женственост, но под женственост, бидејќи поимот се однесува на геј-мажи, и понатаму ќе ги подразбирам не својствата и одликите на жените, туку нестандардното обликување на родот и на сексуалноста што ѝ е особено на машката геј-култура).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Дали можеш да се појавиш пред пламенот на љубовта без страв дека ќе бидеш фатена од пламените јазици?

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Дали си подготвена да се сретнеш со себе, без страв дека ќе бидеш предадена од твоето сопствено ЈАС?

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Интервали на осветлени сцени, а помеѓу нив страв дека од мракот ќе скокне чудовиште можеби мечката што го растурила улиштето, или лисицата што ги задавила кокошките.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Верував дека тоа го правеше од страв дека ќе ја заборавиме нејзината загината сестра, а наша мајка.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кападокискиот истражувач на болестите ги посочува меланхолијата и манијата како два пола на лудилото: “Меланхоликот се осамува, се плаши да не биде прогонет или затворен, се измачува со суеверни идеи, го мрази животот,” тој “го проколнува животот и ја посакува смртта”; оние, пак, кои не се обземени од меланхолија, туку од манија, се во неконтролирана фурија, возбуда или веселост, и во овие состојби може да се чувствуваат инспирирани за големи дела за кои немаат подлога да ги направат, или пак можат без некоја вистинска причина да убијат некого.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Неколку века подоцна, Аретаеус од Кападокија, во делото „За причините и знаците на болестите“ вели: „Пациентот може да замислува дека има земено друга форма од својата, некој верува дека е врапче, петел, или земјена ваза; друг дека е Бог, оратор или актер кој го држи жезлото на светот; некои плачат како новороденчиња и бараат да бидат држени в раце, или веруваат дека се зрно синап и постојано треперат од страв дека ќе бидат изедени од кокошка.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Загледана во измиениот филџан што го стави да се исцеди, таа само за миг сети како ја пронижа очаен страв дека нема да го дочека тој почеток на живеењето, дека ќе ја снема пред повторно некој да ја посака со потреба насушна како глад по леб, како жед по вода, како порив за слобода.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Од страв дека во својата жед по знаење, како изгубен патник во пустина, се затрчал кон некоја фатаморгана за да се напие од изворот што, всушност, не постоел.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Ќерамидите ги редеа ноќе, на газиени лампи, од страв дека денски нешто ќе им падне на глава.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Кутрите, од страв дека се жива бласфемија во музиката, она што сакаа да го кажат пеејќи, го кажаа на туѓ јазик и тоа во годината која е прогласена за Година на македонскиот јазик.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Почувствувал страв дека може лесно да и се подаде на пороците.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

И потоа никој од никого не можел да искорне ни пелтечав збор, никој над никого господар и секој роб на својата опачина, на својот страв дека дел од нејасна вина лежи над него.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Крвавораките Борис Калпак и Наџак-Јанко пошле по него да му помогнат околу запрегата на мртвите. - Прости и ти, Василе, рекол некој од нив.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И писателите беа помилувани, од страв дека ним може да им се случи истото што и на познатиот Нобеловец С.Р., кога лик од неговата последна книга најпрвин го врзал гол за неговата работна маса, вербално злоставувајќи го со најздодевните реплики, и читајќи му ги, со особено навредлив тон, пасусите со бескрајни описи на само едно дрво (по кои писателот беше особено познат во упатените кругови), за на крај да му го направи истото што и авторот му го сторил на неговиот лик - го фотографирал во таа, а и во други деградирачки пози, и потоа фотографиите ги ставил на Фејсбук, зачинувајќи ги со злобни коментари.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Очајната мисла дека е немоќен сега, дека се она што го правеше силен и горд пред другите сега се изменило во обичен страв за самиот себе, страв дека таа сила не била и нема да биде повеќе!

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Стравот во кој живееше тој од премногу добрини што Бог им ги дарувал, дали тоа беше сомнеж дека не ги заслужил или страв дека ќе ги изгуби и со тоа не ќе може да се соочи, никој не знае.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Не отворај, мамо!“, рече од страв дека некој ќе ни ги украде минутите за нас.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И посран од страв дека таа можеби ќе ѝ се довери на пријателката, која, пак, по принципот „ќе ти кажам само тебе, ама немој никому да кажеш“, ќе му го урниса имиџот во курварските кругови.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тетките со трајна и топла водена фризура, од страв дека нема да излезат добро на фотографијата, по двапати се местат со насмевка со вештачката протеза, направена специјално за свадбата, затоа што е битно како ќе се покажат во срдечноста.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Тој привлечен лик ми ги ослободуваше жилите од потаен страв дека од некој континент ќе напливне нова солдатеска за да го уништи светот - листот на дрвјата, бубачките на тој лист, птиците и луѓето.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

На Александар му се заврти во главата од страв дека ќе ја загубат трката со гардистите.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Попрво тоа означува недостаток на стабилност, а во секој случај одредена ригидност на психичкото функционирање, кое не се осмелува да се препушти на доживување на телесно задоволство поради страв дека во него ќе се изгуби, и ќе ја загрози психичката рамнотежа и кохезијата на Егото.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

И веднаш, не испуштајќи го чадот од душникот (сеедно со секој збор модринкавата танка магла бликаше од неговата уста со усни без грч и видливи промени за да се процени внатрешната состојба), продолжуваше бавно, со ѕвонлив, младешки глас; не е преисправен во столот а грбот муе ерамен во неговата предолга неподвижност на рамениците можеш да му ставиш полни чинии без страв дека течноста од нив ќе се истури.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Тој привлечен лик ми ги ослободуваше жилите од потаен страв дека од некој континент ќе напливне нова солдатеска за да го уништи светот и листот на дрвјата, бубачките на тој лист, приците и луѓето.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Часовникот на ѕидот забрзано чука како да го фаќа некој страв дека ќе запре и ќе остане засекогаш не навиен, нем.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Но играта беше и повод да си прикажуваат за нивните балкански алови, без страв дека отворените и смели зборови ќе поминат преку тарабите на куќата крај реката.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Не постоеше веќе никаков страв дека некое од децата ќе се престори во птица и оти ќе излета.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Изгледа на командантот Методија (Мече) од Прилеп му беше страв дека е женско на стража па го испратил неговиот шифрант да ме викне. Јас му порачав да не се грижи.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Беше тоа еден двор со две куќи во кои беше сместена и ОЗНА.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тој дозволи да поодминат, како што мислеше, десет минути, измачуван за тоа време од страв дека некоја случајност - ненадеен провев што би дувнал преку неговата маса, на пример - може да го издаде.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Иако имаше добар изговор да дојде тука, на секој чекор беше прогонуван од стравот дека некој од црноуниформираните стражари ненадејно ќе се појави од зад аголот, ќе му ги побара документите и ќе му нареди да го снема.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Адаптирањето мислам дека веќе беше завршено, стравот дека не ќе можам да се носам со градските деца како никогаш и да го немало во мене, особено кога дознав дека еден добар дел во класот се исто така дојдени од други места, од внатрешноста на земјата.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Во ретките невидливи Таткови солзи се топеа семожните мисли, неговата крајна порака, можеби и притаениот страв дека може повеќе да не ме види.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И страв дека имаш непријател - ѓаволот. Значи, целиот систем на христијанската религија е создаден за да патиш...

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Сѐ завршуваше совреме што од страв дека ќе се оствари идејата за големата и едина љубов што по сила на обврските и жените вешти во обезличувањето на иднината или со благословот на неповторливото - како што би рекол еден од нејзините пријатели односно, оние кои се повеќе од тоа.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Покажав со глава кон планините. - Ајде, одиме, одиме.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Како да им беше страв дека, ако забрзаат, побрзо ќе стигнат некаде.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Скраја од џадето, скриена во збитолистот на благунот, пее белотртка.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Со бавен чекор Пандо тапка пред себе, чепка со патерицата во глогот што расте крај патот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Жртвите често знаат дека ќе умрат, изразуваат страв дека сопствениот пенис ќе им влезе во телото и ќе ги убие.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Како е горчлива, како ли удира во срцето, утробата ни се раскинува, душата ни трепери од страв дека среќата не ја заслужуваме.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Но без страв дека дека некој ќе ве прегази.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Љубете со целото ваше срце и душа, без страв дека ќе ви го украдат срцето или ќе ја изгубите душата.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Сакајте до небо и над него, безусловно, без простор, без време, без казни, без осудување со божествено срце.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Светот е суров, но верата во себе е божествена.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Така секогаш си мислев, па затоа и мајка ми исто така се плашеше и ми рече да не одам никогаш на лулашки.