страв (имн.) - повторно (прил.)

Стравот повторно се всели дома, во Козар маало, ако по она малку надеж, помисливме дека нѐ оставил.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ѝ беше страв повторно да не наиде на еден од „оние“, па се наежи од самата помисла.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Стравот повоторно се насели во секое катче. Еден друг страв.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но стравот повторно ме задраска морничаво по снагава.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Повторно ставени пред искушенија и нови поколенија во прогон и страв повторно ставени пред гилотина за да не уништат до пепел и прав
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)