страв (имн.) - што (зам.)

Дишеа тешко. Од напорот, од височината, од стравот што ги фаќаше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Од оние на кои не им го знаеш името, ама знаеш дека, ако ја отворат устата, можат веднаш да те проголтаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Беше темна ноќ околу нас, на небото имаше сосема млада месечина, тенка како срп, што не може ништо да осветли, бевме сами во таа ноќ и среде тој страв што мене ми изгледаше голем и црн како некакво страшно и опасно, непознато диво животно од приказните.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некој непознат страв што не им дава да станат, да се преместат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поради стравот, поради огромниот страв што во него беше населен уште од најмали нозе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со текот на времето, си мислеше рабинот во затворската ќелија, неговата личност се изгради со знање, стекна интелигенција и изразита рационалност, опит, па и мудрост, но не се зацврсти со силата на волјата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Како што се делеше храната од меѓународната помош, со специјални купони, точкици, така се делеше и порцијата страв што ја добиваа луѓето со порцијата млеко.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чувствувајќи го само стравот што ги правеше малечки, малечки до загинување, чекаа да биде што ќе биде.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)