стомна (имн.) - и (сврз.)

Таму се фрлаат сите видови отпадоци; искинати опинци „опурчаци", непотребни кожинчиња, шутки од искршени грниња и бардаци — стомни и сѐ она што не е за брза употреба, но сѐ што би можело да се искористи во даден случај.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Стари, вудвосани жени од селото приоѓаат со стомни и ѓумови. Носат вода.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Те гледам тебе на манастирскиот панаѓур: зацрпуваш вода со стомните и ми подаваш... Те сака твојот Наќо“.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Долу, под нив, поредени покрај ѕидот ноќви, стар ковчег за алишта, куфер, јорган завртен со спаѓа, торба со леб, неколку стомни и едно ѓумче со вода и леѓен. Напред неколку троножни столчиња.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: (влегува носејќи леѓен, стомна и крпа за бришење).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Зад селските куќи на ридот се постилаше зеленило прошарано со купови бадемов цут.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина на Мечкојадовата двоколка имало слама, кожи и веленца.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И пак ја видов; доаѓаше со влажни стомни и чекореше премногу исправена за товарот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го виделе како вади ченкушка од голема стомна и пие ракија не криејќи се од другите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Станувај, велам, дури не сум станал јас. Жената ги зема стомните и оди на чешма. Оди и се враќа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)