стих (имн.) - од (предл.)

Зборот има големи очи Долго се загледуваше де во свешникот со запалени свешти де во некој стих од Пловидба во Византија на В.Б.Јејтс.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тоа е така, помислуваше, зашто без вас почеток нема но без вас нема ни - крај...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Од некој агол на своето сеќавање тој беше извлекол уште неколку стихови од заборавени песнички.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тихост го прелева ридот. Од мракот Ајги: Од зборот би се одвоил ти Како и од видот. (Парафраза на стих од Генадиј Ајги утро Почнува Убавиот Ден.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Ете, неколку стихови од Буковски, кого инаку премногу не го сакам, случајно пронајдени на страниците на едно правливо списание, станаа ненаден, но очекуван завршеток на книгата која сега чека во фиоката на издавачот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Да, ами има неверојатна природна дарба - во моментот, сега и тука да создава поезија на глас, стихови од кои целата крчма стивнува и го слуша! Да, да, вистина е!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Седам и квачам дури и не знам Дали ќе е ова уште еден Циркус Принтипрам* И дали ќе се испили беден или вреден стих од ова што се мачам доцна во ноќта – ѓупка кога напрегам гради и срцето тихо тупка во оклоп од коски А мојата душа расчленета Ко Лајбницовите Монади Моли: – наслони се стиху на моите мисли ко дете на мајчини боски 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Таа отпива од виното. Потоа го погледнува својот љубен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во главата на Алегра одекнуваат стиховите од Песната над песните: „Таков е мојот сакан, таков е мојот мил пријател”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пријателе, знам, не е секогаш така и не се такви сите твои есени. Понекогаш ја топлат твојата рака стиховите од ветерот донесени.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Ж: „Акростихови” велиш! Па Бах исто така пишувал понекогаш акростихови, што и не е зачудувачки.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На пример Луис Керол често криел зборови и имиња во првите букви (или знаци) на последователните стихови од песните што ги пишувал. Таквите песни се викаат „акростихови”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Лежерна опуштеност, питом поглед, стиховите од моите песни долго патуваат, додека стигнат до затворената порта од твојата душа, што неуморно ткае песна во немирните ноќи...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)