Дали ден, дали денови одеше така пет стапки натаму пет стапки наваму, дали еднаш или не знам колку пати се менуваа сивото лице на денот и црната мисла на ноќта, кога Танаско ја испрати Танаскоица да види што е со момата оти никаде не се појавуваше, а таа се врати со лафовите Бре Танаско ми та вратта е залостена ама се чуе кту нешто д с мкне, јол да призниме шо е ва нешчо! и кога со големата снага Танаско ја откорна вратата, ја најдоа Пелагија сѐ уште со кувертата врз себе како оди од вратата до пенџерата и од пенџерата до вратата.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)