Божем жена му лично дошла кај секретарката во кадрово и си го кренала здолништето за да ја запознае лично секретарката Соња со кадровските умеења на нашиот кадровик Кире!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А само малку подоцна, она што го беше рекол дотрча да го одрече Мал Борче.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Ја тепал жената со стап од врбово дрво и тоа по дебелите меса.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Обредот беше прекрасно изведен, токму како во еден за мене познат опис на обредот: „Заумниот крик на бабарите (О,о,о!!!), пиштењето на гајдата, силна бучава на обесените ѕвонци и клопотарци и рафалниот татнеж на стаповите од вратата го најавуваат доаѓањето на поворката.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Го симна стапот од половината и го исправи пред себе; левата дланка ја положи врз врвот негов, десната врз неа, па откако ја отпушти врз стапот и целата своја тежина, кусо изговори: Толку, ако не е повеќе сол, Арслан бег, ќе си најдеш на чифлигот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
На прошетка по месечевата патека Поема на живеењето. Со светол стап од месечева срма во раката
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)