Само поскоро да стигне. Мислеше ќе ѝ искочи срцето од градите кога седна до шоферот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Веќе е строен, црнокос момчак со вдлабнати, темни очи во кој снегот се топи, со лик и срце од претците, поглаварскиот народ што господареше со моќни градови од камен и иловица, во чиј центар се издигаа гигантски скалести пирамиди - храмови (одолу обете раце на малите свештенички, складни како фигуринки од фајанс, змиите се обвиткуваа со мирна предаденост).
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Јас со стегнато срце од страв гледав исто така натаму, не го откинував погледот од таа улица.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Така седум години провел во ќелијата додека не му озгорело срцето од жал за манастирот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Малечките бранчиња на езерото ја заплускуваа карпата на која лежи манастирот и се слушаше нивниот тих одзвук како чукање на часовник, како чукање на срцето од свети Наум.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Шибан со трња и гранки на ноќта, со обеспокоено срце од вино, белецот со опаш на виножитен лак се нашол во логорот на Турците помеѓу огнови и шатори, сам и долговрат, наеднаш и самиот изненаден од живите сенки на војниците и сепак - горд божји гласник.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Она што во срцето од љубов се зачнало вегов отров станало и трн. (Ги крева рацете. Дува ветер.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
На Петра ѝ се стиснуваше срцето од болка и од мислата дека можеби сама ќе ги враќа овие пилиштарци во Македонијана.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Мајката Перса цврсто чекори како да има војнички чевли на нозете од мислата во неа која ѝ го шири срцето од храброста на мајката Роса што можела сама да ги води овие пет моми по патот на животот послан само со трње, од нејзината непрекидна борба со сѐ и сешто само тие да не ја почувствуваат горчината од отсуството на таткото!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Но и на возачот, кој од селанец станал војник а од војник службеник, колку и да ги менувал воланите од голи до облечени, порадо му се ширеа носниците од комињето на грапата одошто од тафтабитите на вискито и повеќе му се полнеше срцето од шилерот одошто од гемиштот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Знам, о роде, ќе дочекаш слава, може и ек од судбата лош, може со болка да преклониш глава, да скриеш срце од дигнат нож.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Тоа е процес. Процес на чистење на срцето од злото.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Медалот му блескаше, ставен тука крај срцето. Се гледаше чукањето на срцето од медалот што се поместуваше одвреме-навреме...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ќе ги удрат, вели, и после се растуркуваат кој да го земе срцето од лубеницата, кој да го земе попот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)