среќа (имн.) - бев (гл.)

Оваа душа е кревка, бара љубов, сака да ги скроти своите неуморни амбиции, своите базични емоции, сака да се помири со самата себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И знам дека моите чувства секогаш се претвараа во тага, а желбата за среќа беше искрена, но никогаш не научив како да ја претворам во пријатна, едноставна убавина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За среќа беше прв во редот, најблиску до вратата, па неговите колеги не го ни забележаа.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ех, кога се свестив, каква среќа беше тоа, каква безмерна радост беше!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога ќе се сетам, ми се плаче и ден-денес од големината на таа моја среќа, тој прекрасен понеделник.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Единствена среќа беше детето, па и тоа умре.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Додека бев надвор, слободен, можев да ги кажувам и да ги одречувам онолку пати колку што ми идеа на ум.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но овде, во затворов, секој искажан збор повлекува неколку други.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но тие зборови за среќа беа и остануваат само моја грижа. На никој друг!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сета среќа беше таа што напаѓачите не можеа да употребат пет, десет и педесет души свои луѓе на еден од бунтовниците, па секој бунтовник се расправаше само со по еден – со тој што ќе успееше да се појави на тврдината.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа попладне за среќа бев одлично расположен зашто чичко ми ми дозволуваше сѐ што ќе посакав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Месечните примања отсекогаш ни беа многу ниски и единствената, но доволна причина за среќа беше нашиот син.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Во извесна смисла, нашата среќа беше толку голема што не бевме во состојба да ја поднесуваме.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
На пример голема среќа беше за нас што прекинавме со Сталин, пред да се реализира идејата за основање атеистички музеи.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За среќа беше темно и никој не можеше да забележи дека вратата од Малчовата куќа беше од злато.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се чини дека најинтересно од сѐ е што Марковски, во последните три години пред спорот, истовремено беше и претседател на основната организација на синдикатот – т.н. синдикален претставник.2 Во овој турбулентен период вистинска среќа беше да се остане 110 во фирмата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Важно е да се истакне дека вработените во претпријатието беа синдикално организирани.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)