Поразот е тука, а ти ми бегаш волшебнику; и знаеш, врагу, сега: без срам ќе сторам сѐ , без трошка почит сѐ за твоите потсмешливи очи.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
„Ама јас како измеќар на Алах ќе речам, зар таков срам ќе сториме?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Сама ќе си се фатеше како јасно зборува, како ги дрдори зборовите, и од срам ќе се вцрвеше, како Кети да ја прекоруваше дека е дрдорка.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Вујкото, ограбениот маж, кога си дошол на себе и кога сфатил колкав срам ќе јаде во селото ако се врати без жената и штотуку роденото, кон грабнувачите ја насочил полицијата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Страм — не страм ќе му реча: на него на Толета Кулиќево“ си је во себе кога се бришеше и таа со она ново шамивче и гледаше да ги допре напрчени устенца баш на она место тој ги допре малку пред неа неговите. Не малку се сневесели, дури и натажи, кога го виде Толета да повраќа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)