Белиот мачор се печеше на сонце под стреата и задоволно предеше.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
На мала цврста лединка прскаат жолти сонца под копитата на гладот Темни концентрични тежини бујат над пејсажот зрел што плаче со искри од леб Луд виор од млади надежи сонува шарени звуци – широка песна на ветрушка Огромни товари ден лазат по долгиот пат од солзи и од смев
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Белиот мачор се печеше на сонце под стреата и задоволно предеше.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
СВЕТИ ТРИФУН I Ме затворија во манастир во црква ме затворија во осама ни дождот да ме мие ни виното ни плодот на надроченото сонце под овие ридја ме врзаа за ѕидот за тулата за варот со боите на ридот со воздухот на коштаните ме врзаа млад и ме нарекоа светец а јас лозите ги сакав и очите на селските моми на гроздобер на панаѓур на сведен.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Ни се случуваше да ни изгрее сонцето под италијанската војска, а да ни зајде под Грците. А ние, ни ваму ни таму.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)