Се извртив да застанам така што да го засенам сонцето за да ми светне водата долу и уште еднаш се наведнав.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
За мене овие ноќи се ретки како есенското сонце за чергари.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Чудно, наспроти неа, зад бараката во која сега е Дине Бочаровски, има куќа на четири ката, малтерисана и полна со пљачки по балконите што го чекаат сонцето за да се исушат.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)