сонце (имн.) - нѐ (зам.)

ТЕОДОС: (Бришејќи го грлото од шишето скришно со шамивчето, прави лице како да треба да испие најодвратен лек. Отпива малце.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Како за утеха.) Па, најпосле, едно сонце нѐ грее. Сите пиеме со уста, безбели.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)