- Е, овој ќе го запишам! Не сакам да го заборавам, многу интересен сон е.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тогаш Корец почувствува дека е време да го активира знаењето стекнато на високите рабински студии, неговата реторичка вештина со која владееше врвно и која, знаеше, имаше сила да поведе колку и да заведе: „Мој сон е, учителу, конечното остварување на спој меѓу одамна поделеното западно и источно еврејство, големата унија што ќе нѐ сплоти во единствена нација, во нацијата на одново собраниот Израил”. Погледот на Апфелблум се спитоми.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ридот Цион е мајката на Израил, Ерусалим е центарот на светот, можеби е ова времето кога вековно прогонетите, страдната дијаспора, вековно расеаниот Израил конечно ќе се врати кон матицата, барем духовно обединет околу неа.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Што се однесува до Јана и Катерина, нив ги сметав за обични марионети во рацете на големиот мајстор на манипулациите, на човекот кој според моите сознанија влезе во животот предводен од својата машкост!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Дури подоцна узнав дека човекот од сонот е бесмртен за разлика од оној од животот!) Значи Мирко Бунде требаше да биде прв егзекутиран.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
1. На мојата работна маса цел куп книги и фасцикли со исечоци од списанија и весници, извадоци од архивски документи и од објавени мемоари на политички и воени челници од двете завојувани страни во граѓанската војна во Грција, селектирани белешки од фалбаџиски топорења, измислувања, лаги и кодошења и во одделни коверти белешки од обични, простосрдечни раскажувања на живи учесници и сведоци во кои се сочувани најавтентични доживувања од времето кое како лишај и лош сон е залепено и врежано во нивните и наши спомени.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Кој може да издржи без спиење! Сонот е убав и мислата за утрешниот ден е убава.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Каде што престојував љубовта беше најпрогонуван порив Инаку за Одисеј боговите зар ќе смислеа Најзаобиколен пат кон саканата Пенелопа Реалноста е состојба на живот што си заминува А сонот е траг од копнежот што незнајно исчезнал Дали сме ние трагачи по реалноста престорена сон?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Ако чуварот не ја одбрани среќата, сонот е празен, стомакот е празен, страста е избледена.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Но ајде да бегам од оваа фрка Полиција можеби мене ќе ме брка Вистина е ова ништо не ве лажам Но само сон е право да ви кажам.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
- Настапија компликации, неминовни во периодот на транзиција - транзиција... трансформација... дестабилизација... приватизација... изговара Влатко со забавено пулсирање... мислата се кине, концентрацијата попушта, се завиткува во некаков бел превез, нема сила да му се спротистави на сонот, му се предава без отпор - сонот е смирувачки, благотворен, мирислив, мек - небаре е скутот на баба Мирјана...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Можеби памтењето намерно ме лаже
не е исто да се доживее и да се раскаже
можеби сонот е фатаморгана
и сонувачот
можеби оние кои ме повикаа
морето да им го вратам
барем со збор
и не се веќе риби
можеби се реслови
од некој дамна свршен лов
или од оргијата која претстои
меѓу морските широчини на
овој од себе заведен свет
како и да е
јас и понатаму
времето го мерам со сонот
нив ги препознавам
во нешто сосем лично
и се одвикнувам од животот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Огнот е шеесетинка од пеколот; медот е шеесетинка од тревката мана со која господ ги нахранил гладните во пустињата; саботата е шеесетинка од оној свет; спиењето е шеесетинка од смртта; сонот е шеесетинка од пророштвата.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)