солза (имн.) - на (предл.)

Следното на што се сеќавам беше солзата на син ми која капна во супата што ја јадеше во ресторанот и направи крукче меѓу зеленчукот и тестенините.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Стигнав во Бутел. Во капелата. На одарот беше Вангел Скендеров. Вујко ми. Им се придружи на Димитар, Софија и Пане Скендерови.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Самата таа не можеше да си објасни зошто и навреа тие солзи на очите. Се заврте пак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тоа веќе не беше една плашлива капка, тоа беа неброени солзи на снегот, чие паѓање веќе се слеваше во едно оптегнато, слеано шумолење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
МИТРЕ: (кој досега се држи му излегуваат солзи на очите). Ај, ти, синко, остави на мене и на мајка ти.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Да, солзите на навредените целата утрин кобеа лошо над моите Ко трендафил алов црвенеа децата кутри: остро ги укорив своите.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Но тие солзи не беа солзи на слабост, туку солзи на гнев, што можеби е исто, оти слабиот е гневен и помни; помни сѐ додека не се одмазди.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А кога јас, со солзи на очи влегов и сакав да му се исповедам, да му признам сѐ, видов дека светлината околу неговото тело ја нема, оти јас не ја виѓавам веќе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Маса Ќулумоска кажуваше дека сама ѝ ги избришала солзите на Богородица од иконата во камарчето. Ја одврзала шамијата од глава и ѝ ги избришала солзите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што е, сестрице, ѝ велам, што ме мериш така со очите? - Јон, вели, Уља, го прости господ Јона, вели и пушта солзи на предници.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не, не можев да сум поинаков од другите, со нив раснев и од нив учев, и не верував дека е прв ден на пролетта: минува времето низ мене, ме џвака однатре, ќе се споулавам, мислев и ги бришев солзите на пониженоста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така, со години, победата родена во одмазда станува дамка на совеста а поразот можел да се крсти подземен заборав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стискајќи ги забите, човекот на сила ги запираше солзите на лутината.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Смолата од нивните очи ќе капе врз мојата кожа заедно со солзите на восочните свеќи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Конечно Татко, испратен од здржаните солзи на татко му и обилните солзи на мајка му во пролетта 1919 година заминува, според сите претпоставки, најпрвин во Солун, а потоа со брод кон Измир, каде што го пречекале наши роднини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа со солзи на очите ја напуштила библиотеката!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еден сигурен крај, ништо повеќе. На неа е се лаѓно - и ученичкиот фустан и плетенките и солзите на очните рабови.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Стискајќи ги забите, човекот сосила ги запираше солзите на лутината.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Пелистерски темјанушки - му рече - никнати од солзите на горската самовила.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- И самовилите плачат... нели ти раскажав темјанушките никнале од солзите на самовилата...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Не сакаше, како и секогаш, да ја видиме со солзи на очите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Излегол од зад шипјето и тргнал кај луѓето да оди со прекрстени раце и со солзи на очите, се приближувал кај нив.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Моите солзи на твоите усни, сиурно силно печат, моите солзи на твоето срце, моите солзи на твоите раце, сигурно лузни ти оставиле.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мојата душа ти се предаде долго пред да те сретне.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ми се нафатиле солзи на трепките и го гледам како низ некоја коприна, што се вели, како во вода да ми е влезено со лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Плачат и ракоплескаат, си ги тресат солзите на предници.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еднипати идело така: секој за себе да плаче, а еднипати да им е заедничка солзата на сите. 28.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни излегуваат солзите на очи, но студот и нив ни ги мрзне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога дрвото покрај кое случајно минувате со задоволство ја претрпува болката од впишувањето на две имиња врз неговата кора со нож; кога истовремената појава на дожд од небото и солзи на вашето лице не може да се нарече случајност; кога светулка се дави во вирче, прета со наводенети крилца борејќи се за живот и притоа не заборава да ве награди со светлина; кога не знаете зошто одот одеднаш ви станува куц; кога не сте пијани, а од некои темни агли на едвај осветлената улица слушате тивко завивање и цивкање на куче; кога не знаете како сте станале дел од таква ноќ... сѐ што ви преостанува е да се гризете од бол и зачуденост.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Кандилцето пред Богородица светеше сѐ до изгревот и кога големата светлина на сонцето влезе во одајата, пламенчето се изгуби во неа, ама одблеснуваше малечко - малендаво и на Фимка ѝ се пристори дека тоа е раздвижена солза на Божјата мајка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И виде Фимка солзи на мајките кои чекаат - исчекуваат, воздивнуваат и ги оплакуваат и живите и мртвите чеда...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)