солза (имн.) - кој (зам.)

САВЕТКА: Доста, ќерко, ме колна... (настрана ги упива со прсти солзите кои и доаѓаа на очите. (Со себе си).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Можеби беше солза која ќе светнеше и ќе наедрееше по калдрмата, потоа ќе се лизнеше по неа и наместо да ги натажеше луѓето што ќе ја сретнеа, таа ги смируваше, ги успокојуваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Таа ќе можеше уште повеќе да се дополни доколку се откриеја солзите кои Мајка ги испушти пред Татко.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не беше свесна кон кого се упатени, но откако со тешки маки ги отвори очите, пред неа седната на креветот ја препозна Јана која со газа ја бришеше потта од нејзиното чело. ѝ ги избриша и солзите кои се слеваа низ восочно бледото лице.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во себе ги задржуваше солзите кои никогаш не се излеваа по образите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Заплака облакот. Ги истури солзите кои паѓајќи, се претвораа со бели ѕвездести снегулки.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но не успеваше да ги задржи солзите кои светкаа во неговите сини очи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ах, пуста Саветке, што немаш превидено и кој знае уште што ќе дочекаш... (си ги брише очите од солзите кои ѝ протекуваат).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)