соба (имн.) - наш (прид.)

Прошетавме проштално. Во собата наша пееше магла, до неа ’ркотница, над неа дожд.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
А собата наша и натаму им потклекнуваше на маглата, дождот, ’ркотницата...
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)