соба (имн.) - стои (гл.)

Меѓу нив, насреде собата стоеше самоварот, шиштејќи и испуштајќи облаци пареа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еднаш ја прашав мајка ми што е тоа што се случува со мене и со огледалото и зошто порано, кога бев помала, не му обрнував никакво внимание, иако во мојата соба стои откако паметам за себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И што добив како одговор?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во собата стоеја: маса, две клупи од парк со железни ногарки (на наслонот од едната од нив беше длабоко изрежано името “Коља”) и пожолтена органа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Пред прагот на нејзината соба стоеја сите, Рада беше во црвена ноќница.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пред да мине натаму, Остап се загледа во мебелот на првата соба.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)