По некое време, еве ги, излегуваат од грмушките со воспалени лица, со земја и снег по колената.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега му се сторија уште потивки и поосамени: фенерите почнаа да се појавуваат поретко – очигледно, тука веќе не се давало толку масло; се појавија дрвени куќи, тараби; никаде жива душа; светкаше само снегот по улиците и тажно се црнееја заспаните ниски куќарки со навлечени капаци.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Плаче и ме трие со снег по челото, на вратот, по рацете.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Месечината ги покриваше покривите како со мраз, додека росата блескотеше како снег по тревата во нашиот двор.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Го цапам снегот по ,Широк сокак" и запирам кај слаткарницата ,Јагода".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Добитокот можеше да издржи ден, два без храна, тој можеше да прескокне еден појадок или ручек, но снегот по патеките не трпеше одлагање.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)