снег (имн.) - од (предл.)

Денеска, откога отидовме вие, освен Северна порта друга порта и не отворивме. Затоа и снегот од сокаков не е изринет. Ако, вели Максим.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Навистина, сѐ уште не го скорнале сиот снег од Потковицата, сѐ уште се белее на Чауле, на Самовилец, во усоите и негдегоде низ орманот, но небото се отвори, земјата затреви и замириса воздухот, па уште од раното оживува полето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тргнавме а бришачите не можеа да го исчистат дури и снегот од шофершајбната.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Мачорот стоеше до трендафилот и го стресуваше снегот од грбот, што се одрона врз него кога скокна.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сиот снег од Сибир не може нашата љубов да ја затрупа, вели Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Месец март е почнат, а снегот од некаде се поврати и само трупа, се реди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А таа спужена бразда, таа ораница во снегот, што можеше да биде здогледана уште од далеку како ја сече неоскверната бела зараменетост на снегот од крај в крај по самата средина на долината можеше да биде само една сомнителна дира.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Оние двајца долго пуфтаа со нозете, тресејќи го снегот од обувалата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го прашува Гита Корец со нем поглед во деновите без транспорт?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И пак: Во Жешов раскошно расцутеа дрвјата, а ветрецот расејува снег од латици низ просторот, поигрувајќи си со нив, а потоа оставајќи ги да паѓаат по крововите, по жирадоата, елегантните женски шапки на минувачите, по јармулките и црните рабински капи со широка периферија, на рамениците од старците што на пријатната пролетна сончевина забораваат на својата возраст и живо дискутираат на својата пролетна променада, во очите на госпоѓиците, и во нејзината душа која е смирена и иполнета кога е во тој питом предел за кој не може да престане да го мечтае и сонува... 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Танаско како одвај да ја протурка својата снага низ вратата, покриен со дебел слој снег што го истресе внатре во одајката, влезе со грбот а не со очите, оти гласот и очите го водеа гостинот Бујрум у нашта кујќа, место коуку милуваш, уште тоуку може да собере! и ѝ се обраќа на својата жена без да се заврте, сега тресејќи го снегот од гостинот Пено мори, устрау да те удри, пули кој гостин ти носам!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Кожата им се изѕира низ брадата, како снег од под сува трева.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Снегот од една страна го топли, вели, а од другата му ја зема топлината.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некои што можат се качуваат на куќите и со дрвени лопати го ринат снегот од покривите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)