смрт (имн.) - тој (зам.)

За смртта тој не се решаваше прв да ѝ каже, од неа злото го крие, бидејки ѝ беше единствена потпора, левен, чедо на мајка си првно.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
8. ШТОМ ИЗЛАЖЕШ ЕДНАШ, НЕ ТИ ВЕРУВААТ ДОВЕК - теориски би можело и така да се каже, во практика, пак, еднаш му поверуваш на човек а потем до смртта тој сѐ туку те лаже ...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Според другата теза, Мартон имал мозок, но во моментот на смртта тој бил отстранет.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мртвиот јазол на неговата желба го доведува до точка на самодеструкција: до својата смрт тој јаде „ништо” за да ја одржи својата желба незадоволена.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)