случка (имн.) - на (предл.)

Не знаев зошто ме вика, но претпоставив дека по онаа случка на кејот, Луција му раскажала дека јас сум фрлил со камен по џипот, и дека тој ќе бара да му ја платам штетата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Доколку би ја живеела таа иднина, а потоа би погледнала наназад на животот што го избрала, како би се чувствувала? состојби Лена раскажувала случки на „невидливост“, на пр. кога била шестгодишно девојче, погледнала околу себе и рекла, „за мене овде нема место!“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како и да е, по таа случка на кејот немав никаков контакт со Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Освен тоа, Хичкок го користи старото правило, познато уште на Ајсхил во „Орестија“ дека најгрозните дејствија се случуваат покрај одарот: крајот на настаните од таа секвенца е хотелската соба во која љубезно разговараат Елза и госпоѓа Кејпор, од терасата Ашенден со двоглед ги забележува случките на брегот; секојдневниот животен ритам се дроби врз подлогата на нашето знаење дека во тој момент на друго место, насекаде се случуваат напнати и страшни настани што непосредно се однесуваат на соговорниците, непријатноста, нелагодноста се продлабочува со страшната „лоша вест“.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)