Високиот службеник го зграпчи писмото целиот избезумен од радост, го отвори со растреперените раце, ја ѕирна содржината, а потоа, итајќи кон вратата со несигурен чекор, испари од собата и од куќата без да се поздрави, без да изусти збор од мигот кога Дипен му побара да го пополни чекот.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Кога службеникот го постави прашањето, мислам дека татко ми не го ни слушна.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)