слобода (имн.) - во (предл.)

Скопското козиче ќе го има лицето на морнарите од Крон­штад, на Бухарин, на Троцки, на Костов, на Димитров, на Велушиотис, но и на сите вљубеници во слободата во овој предел на јужниот Балкан.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тринаесетти февруари, денот на главната карневалска процесија, се прогласува за ден на слободата во однесувањето, се разбира, само во определени гранци на човечката етика.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сама во куќава, таа сепак пројавуваше извесна слобода во држењето и обноските, па не беше безинтересно ни да се позборува со неа, Тогаш, редејќи ја куќата, дури и си попеваше, нешто немислимо да е стариот дома.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
(Решително, со цврст чекор се упатува кон спалната, но во моментот пред да ја отвори вратата се појавува Духот на слободата во лик на убава девојка облечена во бела облека, со распуштена долга коса, со факел во десната рака и венец во левата).
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Нема-нема, Стравински и Бродски туку ќе фрлат по еден поглед кон Статуата на слободата во Њујорк.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ноќум им отпоздравуваат на третосменците – веќе издувани дувачи на стакло од соседниот остров Мурано.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Со необичното редење на елементите се негира големата енергија на нивниот традиционален контекст, така што со помош на тие ослабувања уметникот добива слобода во своето оригинално изразување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Следат реченици: За поспаниот ветер и заскитаната слобода во крошната затрупана со јаболка (од првиот до последниот грев)
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Втемелен е врз темелната машка геј-интуиција дека моќта е насекаде, дека е невозможно да се избегне моќта, дека ниедно место не е надвор од опсегот на моќта.252 Кампот е облик на отпор кон моќта кој се дефинира со свест дека си сместен во рамките на неизбежна мрежа од односи на значење и сила, со перцепцијата дека опфатниот режим на хетеронормативното значење е неменлив, но дека, сепак, е достижно одредено ниво на слобода во однос на него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа ќе значеше жртвување на академската слобода во корист на јавното мислење и давање моќ на политичарите и на групите за притисок да решаваат што ќе предавам и како ќе го опишувам тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Кампот“, вели Естер Њутн (зајмејќи фраза од Кенет Бурк), „е стратегија за ситуација“.251 Кампот дејствува од позиција на обезмоќеност за да ги прекодира општествените кодови чија културна моќ и престижност не дозволуваат едноставно да се разбијат или да се пренебрегнат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби тоа е и она што ја зајакнува склоноста на геј-мажите да се идентификуваат со нејзиниот разулавен лик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Самата геј-гордост е неспојлива со идентитет дефиниран од неуспех, разочараност или пораз.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто го нагризува култот на романтичноста кон неволевото, го нагризува неговото промовирање на задолжителни романтични врски, му го нагризува идеализирањето на емоционалната неслободност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Здивената мајка која, доведена од своето неблагодарно дете до една крајност на чувствувањето, „шекнува“ треба да ја драматизира – да ја мелодраматизира – преломната точка во секоја љубовна врска што, дотогаш, изгледала неизбежна, безусловна, неволева. ‌Мајчинската врска истовремено е и најневолевиот и најконвенционалниот од сите општествени односи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Американската машкост, а со тоа и американската геј-мажественост, налагаат жилава независност, здрава самодоверба, висока самопочит: накратко, негирање на потребата, на болката, „на огорченоста, самосожалувањето и на другите неутешни односи кон лишеноста“.254 Значи, разбирливо е што склоп од културни практики чија цел е справување со стварноста на страдањето, пркосење на немоќта и копање простор за слобода во еден општествен свет признат како непријателски и угнетувачки не само што нема да им биде привлечен на многу денешни подредени луѓе, туку ќе го претставува она што повеќето од нас – вклучително и жени, геј-мажи и други малцинства – мора да го отфрлат за да се издигнат до самочувство на достоинственост, гордост, независност, самопочит, моќност и задоволство и покрај сѐ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гери Глен, кој порано работел за една антисиндикална организација, Комитетот на Ајдахо за слобода во работењето, како и за Сточарското здружение на Ајдахо, и кој еднаш неуспешно се кандидирал за место во Конгресот на САД откако беше републикански комесар во Бојс, во 1998 година се преселил во Мичиген за да лобира за даночно кредитирање на школарината за избрани универзитети, кое потоа гласачите не го изгласаа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога таа врска ќе препукне под притисокот на врховниот напон, исходува отворање простор за непредвидлива возможност и за слобода во секој емоционален и општествен однос – каква што е еротската страст – за чија цврстина како врска и за чиј идентитет како страст дотогаш се сметало дека засекогаш го оттргнуваат од царството на изборното. ‌Во овој контекст, сцената на судирот мајка-ќерка вбризгува здрава доза стварност; внесува поостро сфаќање на политиката на романтичноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа е прекрасно, навистина прекрасно: вашите браќа плаќаат за вашиот престој, вие уживате во слободата во овој затвор, како што ја нарекувате нашава болница, наспроти неслободата и присилата кои сте ги чувствувале надвор одовде, неслобода и присила далеку помали од оние кои ги чувствуваат вистинските болни, секако, вашата неслобода и присила се сведувала на семеен конфликт, а не на длабок раздор во себеси.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Да, вие сте овде навистина како на еден долг одмор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Животот на земјата е понижување, душите бараат слобода во сините височини на ѕвездите; ќе појдат по неа, ќе ги проколнуваат и ќе ги плукаат туѓинците а тие ќе ги сечат со јатагани и ќе ги ослободуваат од печал и патила; сите што ќе останат ќе се растураат по селата и ќе собираат нови литии за предизвикување на смртта - оние што не ќе изгинат од оган и од железо, ќе се фрлаат во длабоки речни вирови, ќе се запалуваат по плевни, ќе се бесат во гроздови на свои јамки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сум припадник на оваа секс ориентација, но ги поддржувам нивните права на слобода во изразувањето.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Од овде со припадници на мојата генерација појдовме да ја браниме слободата во Шпанија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Судбината сакаше таа да заврши на последната точка на неговиот егзил!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јасер Арафат ќе мине низ вистинско чистилиште на својот пат кон Палестина, преполн со жртви, страдања, кој ќе води преку многу Сабри и Шатили, за на крајот да стигне до северноевропскиот град Осло, блиску до можниот мир но далеку од суштинското враќање во Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа ќе биде драмата на барањето на патот на слободата во лавиринтот на стратегијата на малите чекори, на политиката, замислена од Хенри Кисинџер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Велат дека остана без наследник, не можејќи да замисли дека друг достојно ќе го носи факелот на светлината на слободата во Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Цел живот сум работела, бидејќи сум морала, сум се вклопувала во нечии шеми, никакви креации, никаква слобода во работата.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога огреа сонцето на слободата во крајезерската земја, добро му се постави, не баш во првите редови, пред најсилните зраци, ама тука негде би, колку да не остане незабележан и премногу истакнат. Ни на сонце, ни под сенка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Она што се случи во постмодернитетот е тоа дека слободата е прифатена како наша судбина.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се чини дека постојат два различни аспекти за слободата во Вашата работа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Следствено на тоа, не мислам дека има многу шанси за политичка слобода, то ест за онаа слобода во смисла на старогрчкиот полис, слободата на собирање на агора и донесувањето на одлуки.  Што мислите за прашањето на економијата?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Може ли тоа да биде проблем чие разрешување ќе води кон колективизација на интересите?  Партикуларни прашања - но тие не се материјал од кој може да се прави поли­ ти­ката.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Едниот е дека општестве­ните науки ја потценуваат релативната автономија на човечките суштес­тва.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но кога станува збор за слобода во општес­твото, колку подобро можете да ги примените вашите интенции, толку некој друг има послаби шанси да ги примени своите сопствени желби.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ова не важи за слободата во однос на природата, да речеме за слободата на скулпторот што обликува камен менувајќи го неговиот изглед; во овој случај, колку повеќе вештина има тој, толку е послободен да ги примени своите уметнички идеали не на ничија сметка освен на каменот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа е причината поради која не знам како може да се измери „вкупното количество на слобода во општеството”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За уметникот, тогаш станува збор да одбере една или повеќе техники.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Голем број на правци како ARTE POVERA, WELTZAURIG, Новиот реализам, FLUXUS, уметниците како JO- SEPH BEUYS, никогаш не ќе го оствареа истото ако не се беа сретнале со делото на Швитерс. Дали мислите дека постои разлика помеѓу она што Американците го презеле од Швитерс и она што Европјаните го презеле од него? Не верувам дека постои толкава разлика, бидејќи поп-генерацијата отсекогаш применувала некаква нео-европска сликарска димензија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ја ценам подеднакво и неговата слобода во однос на стратегиите на интервенција. Можете ли да го објасните поимот “стратегија на интервенција”? Во овој случај, стратегија на интервенција значи избор на употребените средства, бидејќи она што сакаме да го изразиме му претходи на начинот на кој тоа ќе го сториме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зашто луѓето немаат слобода во изборот дали ќе ги гледаат билбордите или не.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Трансформирајќи го визуелното искуство во „плиток случај на редундантност“125, узурпацијата на јавниот простор од страна на рекламите се претвора во визуелно загадување и заситеност, вишок на „визуелна бучава“ што попречува каква било значајна комуникација. 126
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Слободата во овие услови е возможна само в затвор. Дијалектичка спротивност.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)