слава (имн.) - на (предл.)

Луѓето брзо и лесно би ја откриле лагата, и славата на Чанга уште повеќе би се зголемила, а социјализмот и партијата би претрпеле големи штети.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Слава на алахот што простува гревови направени поради љубов!...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Речено е веќе, а ние овде ќе треба само да го повториме тоа Стојан Христов на тој начин ја понесе славата на Македонија низ Америка. Навистина, тоа не е малку.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но запомнив дека токму под таа карпа тој цар на тоа силно, сјајно царство земно, поразил некој друг цар и потем заповедал на карпата да се вреже натпис што вечно ќе говори за неговата слава на овој свет.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А гласот загадочно му рекол: „Надополни го просторот меѓу коските на отецот твој со месо, обнови го целосно телото на Словото, на таткото твој, и засекогаш ќе останеш во славата на царот и логотетот, прв меѓу првите ќе бидеш во царството над сите царства земни!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Слава на Господа што ви го пратил писмото со кое пишувате. А какво беше видението, оче Стефане?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бараше од мене арамија да бидам, разбојник, крадец, затоа што се плашеше дека Филозофот е викнат кај нас за да го растолкува записот од одајата, и не сакаше ливчињата на таткото негов, од чија плот и семе беше роден, во туѓи раце да паднат и слава на друг да му донесат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мојот одговор, се надевам, ќе му ја врати во очите на Весна, славата на тоа каменче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Така де, знае Господ Бог што прави. Нека Му е слава на небесата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тука се родив, пораснав, замомчив, од тука одев во војни за славата на Алах, Султанот и Турција.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Можеби, во меѓувреме, пак сум бил на славата на Свети Никола, но тоа не го паметам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Сетете се за светскиот победител, за светската слава на Македонија великиот Александар Македонски; сетете се за храбриот цар Самуил, македонскиот великан, за прекрасниот Марко Крале општословенска слава, – дека во нив течела македонска крв; тие од небесните височини бдеат и го благословуваат нашето започнато дело.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Славата на Максим Горки. (Во тоа време, во Германија, биле продадени 80.000 примероци од романот „Мајка“.) Но попусто.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
На челата под ветвите фесови им лежеше слава на злодејство.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад него стоеја двајцата слуги со јатагани во рацете - не ги наполнија кубурите, ги забуцаа во силавите, сакаа да сечат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Слава на Господа. Да му се честити деновите. За тутун и ракија не трошам, малку парици.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но и кога земените од војска не се вратија, стигна абер дека останале да лежат таму на бојните полиња за слава на империјата и неговото височество султанот, Руса пак продолжи да го чека Јована.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа беше некој вид принесување жртва во слава на Христовото рождество.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Станицата ја подигнаа, кога ја правеа линијата, Србите и Французите и ја нарекоа, според околното поле и во слава на српските војници паднати овдека во бојот со Турците во 1912 година, Бакарно Гумно, а Бугарите, во последната Голема војна, ја прекрстија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тука, во оваа ливада, Србите имаа подигнато, од бел мермер, спомен костурница во слава на своите војници паднати во бојот на Алинци со Турците во 1912 година.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Откако таму ќе ги обучеа колку толку, одново откако ќе ги натераа да се заколнат дека ќе се борат за славата на Србија и на Кралот, ги испраќаа во првите борбени редови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тие, пак, во слава на Перета Тошев, прилепчнаец и член на Централниот комитет на Внатрешната македонска револуционерна организација, кого заедно со сета македонска историја си го имаат за свој, на станицата ѝ го дадоа неговото име - Пере Тошев.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тогаш за божиќните празници, допуштено беше да се улови и убие и најсветата птица, гугутката, или уште како што ја викаат во некои Пелагониски краишта, во Леринско, галицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тој мораше да ги излее низ стихови и мелодија, и да ја разнесе по целата земја славата на неговите партизани кои што „го дочуваа црвено знаме!“
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Испратил тој неколку цареви од оваа земја - и турски и бугарски, и српски - а самиот, слава на господа, останал каде што родила мајка му.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И за слава на светецот што треба да нѐ чува до крајот на војната.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Славата на вашата фамилија за чесноста ми е добро позната.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Џон Биро, – рече братучед ми Мурад.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Настрана патриотскиот фолклор во кој врз географските карти на Франција истокот се прекрива со црнина, настрана децата што на бадник учат да пеат O, Tannenbaum! во слава на малите Алзашани, настрана школските одреди кои, со бајонети на пушките и со главите покриени со беретки со црвена туфна, дефилираат извикувајќи: „Алзас и Лорена ни ги земавте / но срцето нема да ни го грабнете“ - од тој пограничен сукоб избива еден вистински филозофски спор што останува со најголем значај.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Поднаучи Мехмед паша многу за историјата на градов: сам бараше, читаше и вртеше стари ракописи што ги порачуваше дури од Цариград: беше и еден од малкуте Турци што не беа докрај опијанети од славата на полумесечината: и кој знаеше дека и пред нив овде имало не само живи, туку и славни.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Нека е во слава на Алаха и на нашиот Падишах, светлоста да му е вечна и милоста долготрајна”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Думав на валијата да му сторам ќејф со една џамија од моја страна, да ја кренам со мои луѓе и со мои пари, во слава на Алаха и на падишахот, само да ме остави намира”.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ама светот не го интересира тоа и затоа сакам да те прашам: ќе направиш една џамија во слава на Алах?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А ибн Пајко, иако виде дека нема враќање, одвај рече: „Имам ниет да изградам една џамија, во слава на Алаха и на падишахот, вели пашо.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„А поважно од сѐ е, вели пашо, што разни јанкесеџии и силници му ја темнат славата на падишахот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Со нив моли се за нас, преподобен учител, што го прочитуваме твоето преславно успение во славата на Пресвета Троица, Таткото и Синот и Пресветиот Дух, сега и секогаш и во сите векови, АМИН!
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“ од Климент Охридски (1754)
Му падна чудно што сите имаат икони на овој светец, но дозна дека тој им е слава на селото, заштитник.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Оваа прича не би била целосна ако не се оддаде дужна слава на неговото Височество.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
И Мајкината набожност, што ја изразуваше низ почитта кон светите книги на трите монотеистички религии, кон храмовите и славите на сите три вери, каде било и во кои било времиња на Балканот, прераснуваше во свое­видна хуманост што можеше да се смета и како вистина и како религија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Бесмислен вкус.“ „Што тоа? “ праша. „Ликеров. Со таков пијалок не се враќа славата на Цезар. Чао.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И тогаш, помислуваше како се вселила славата на Игора Лозински во душите на сите овие луѓе?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И, во слава на својата сѐ поблиска смрт, Лири ентузијастично прави планови како своите последни часови да ги изрежира во еден психоделичен сјај.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се разбира, во слава на животот и во слава на вашата убавина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Па, бидејќи сите зборуваат за него, го фалат, ги опишуваат неговите збеснувања, го караат и го клоцаат, викаат по него, па само се слуша неговото име, славата на Фигаро секој ден расте.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И кога оваа вест се пронесе по улицата со шепотење, славата на Фигаро почна да потемнува.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А така не би стигнал ни подалеку од врвот на Хеликон, ниту би ја надминал славата на тие што се искачија на врвот за да проверат дали се втор!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Не испеа ниту слог во слава на диктаторот! Остана стамен и горд.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
БОРИС: Цел живот мислев нови светови градам со чисто срце, со сета сила, орав и копав, нуркав и летав, со змии и аждери адски се давев и не слава за себе да крадам, а слава на родот свој да му дадам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И набрзо ни стигна писмо дека тате загина за величината и славата на мајка Грција...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И така мајкините и бабините најсакани гинеле за славата на Грција и вределе за Грција само тогаш, кога знаеле да пукаат, да убиваат други, да отстојуваат, со својата крв да ја величаат Грција.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И кога пак на грчки ѝ го читале писмото за двајцата внуци кои лани останале меѓу карпите на Клефтис во Грамос, дека и тие јуначки отстоиле за славата на Грција, тогаш нејзиното срце не дознало гордост, не почувствувало достоинство, туку се згрчило во непреболот и во навредата затоа што тие, имајќи своја земја, свои корени натопени со крвта на толку други јунаци, во писмата и пишувале оти загинале како Грци за Грција, а неа затоа што не го знае грчкиот јазик и в црква не го разбира попот грчки и не знае на грчки да му се моли на Бога, ја презираа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Следат пароли фиксирани со одбрано бело камење: Слава на великот Сталин, по повод 100-годишнината од раѓањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мојот одговор, се надевам, ќе му ја врати во очите на Весна, славата на тоа каменче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)