Црвеното синило го изми жолтото зеленило. Безбојно виножито остана зад небото, некаде под погледот.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Дури и рамномерното пулсирање на восхитувачкото синило го засилуваше мојот немоќен беспокој...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)