сила (имн.) - се (зам.)

Нивната сила се виде. Народот разбра со кого има работа, та тешко ќе биде сега да се повела.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Којзнае шо ќе стане со нас по ваа ѓурунтиа! — се приближи Бешот до вистината на блиската иднина на сите оние што учествуваа во бунтов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
103. Таа сила се поддржуваше главно со полната солидарност на „Станишевскиот врховен комитет” со „Внатрешната организација”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Посматраше со големите налудничави очи и со сите сили се трудеше да привлече внимание.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Знаев и дека Фискултурецот носел ќулафка во џипот, и дека Луција ме мами; во тој миг, со крајни сили се воздржував да не ѝ ја смачкам главата со остатокот од шишето што ми беше на дофат од раката; се препуштив на играта што таа ја водеше на еден совршен технички начин, како машина; се извивавме во прегратките; во еден миг ѝ го повлеков здолништето, и потем гаќичките, и ја видов: гола, легната пред мене, со затворени очи, сосема совладана; требаше само да легнам врз неа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Фискултурецот дуваше низ носот и со крајни сили се воздржуваше да не ме отепа; ќелата му беше вжарена, како во џипот, под оревот, крај насипот со пругата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Му се стори дека тој со сите свои сили се држи за нешто и тивко се смее.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Како што турската влада ги исползувала атентатите како повод за брутално пресметнување со сѐ што било побудно во редовите на нашиот народ, така и големите сили се послужиле со динамитните акции за да ја компромитираат Револуционерната организација и да го оправдаат пред својата јавност пасивното однесување кон жестокото задушување на македонското движење и востанието и наполното застанување на страната на крвавиот султан.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Прости ми другар Даскалов и веднаш речи ми дека не треба и не смеам да заборавам оти во животот никогаш ништо не се враќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па и тие немаше да се враќаат ако не беа врзани за нас со златниот конец на сеќавањето…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Освен можеби оние вечни осуденици, спомените.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со една мала забелешка: бев свесен дека не смеам да се залажувам со површниот заклучок дека станувало збор за знак или најава преку која некоја непозната сила се обидува да ми ја подотвори вратата на шпекулациите овозможувајќи му на она што еднаш веќе протекло повторно да се врати и да ми се придружи...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кутрите никако не се даваа, до последната капка сила се бореа, викаа: Не давајте нѐ браќа! Не!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Селото Капештица го зазедоа Грците и нѐ напаѓаа со мали сили, додека со главните сили се втурнаа по џадето што води кон селото Смрдеш, кое се наоѓа од таа страна на границата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Силата се враќа во облик на радоста, го гризе полека јаболкото на животот. Црвено. Утре е нов ден.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Сите негови сили се насочени кон тоа да ве изведе на широк пат и да ви даде насока кон вистинскиот, плодотворен живот...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Со последни сили се довлечка до дворот за да ни се придружи во радоста.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Насетував како ми се полнат очите со солзи. Со сила се воздржував да не заплачам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во тоа и покажуваше по малку и смисла за правдина, но повеќе со сила се наложуваше. Така и се прослави Јагулче Езерски.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)