сигурност (имн.) - во (предл.)

128 Поучен од позитивните искуства и примери на дел од неговите колеги, Б. Н. ангажира адвокат од Штип (В. Парчеклиев) кој ја изготвува тужбата и целосно го застапува пред судот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Иако има пракса да се договори со адвокатот за трошоци во висина од 10% од досудената и наплатена оштета, поради сигурноста во својот случај, тој се договара за трошоци според Адвокатската тарифа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кроткото спиење беше одраз на нејзината сигурност во себе а будноста на двете црни очи како внатрешни, внимателни стражари, припокриени со своите тешки капи – трепките, беа подготвени да забележат се наоколу.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Челото ја оддаваше нејзината сигурност во себе.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сè што себеси се држи за пристојно, сигурно, солидно, сите што во очите на публиката сакаат да остават впечаток на сериозност и сигурност во контраст спрема хаотичното лудило што нè опкружува, сето тоа или по некоја чудна саморазбирливост отсекогаш и се наоѓа во тоа општествено средиште или пак истуркувајќи ги другите од него непрекинато одново го зазема тоа недискутабилно место.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
- Мораме да ѝ ја истиснеме водата! - со необична сигурност во гласот рече Денко. - Триј ѝ ги рацете и нозете!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Според Уставниот суд, ваквата обврска уставното начело на владеењето на правото и правната сигурност на граѓаните на Република Македонија, бидејќи таквата обврска не е во функција на обезбедување поголема социјална сигурност во сферата на социјалната заштита, а во таа смисла и на начелото на солидарност.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Паметам само дека помислив оти тоа тресење на прстите може да биде обид да се омеѓи просторот на сигурноста во моментите кога загрозувањето на таа сигурност станува очигледно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да, заборавивив да спомнам: поигрувањето на прстите ме потсети и на она предупредувачко лулање на гранките и одвај чујното шумолење на лисјата но на онаа надворешна редица дрва во честарот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тивко, скоро безгласно но сепак со сигурност во она што го говори, рече: - Ќе ти се одмаздам за ова.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Притоа, гледаше гордо во мене; нашиот џез е во фолклорот, велеше, и јас чувствував дека во нешто има право, а особено за тоа дека нашиот џез треба да се однесува на нашите најрани музички корени; во нешто се согласував, во нешто не, но она што апсолутно ме оддалечуваше од Луција беше сигурноста во тоа што го говори; сигурност што човек може да ја има само ако е член на некој Хор.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
-Ајде да им се приближиме! – храбро понесен од својата сигурност во себе.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Се фатив за неговата рака и ја притискав до својот образ како нешто спасоносно, нешто од каде ти доаѓа сигурноста во животот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Едно утро, една година по заминувањето на Рајнер, додека се приближував кон неговиот дом, го видов како стои зад прозорецот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас молчев и мислев на Рајнер; во мене се бореа стрепењето дали ќе се врати и сигурноста во неговото ветување. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Животот во воено време Сѐ уште не му беше јасно зошто во овој миг чекори како што чекори и не умееше да си објасни каде оди со толкава сигурност во нозете.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Парадоксално, безличен е токму затоа што во себе го впива секој лик кој ќе му се испречи на патот, и кој на тој начин дрско му се вмешува во неговото дело: го вшмукува секој здив на децата, кучињата скитници и пирошките со сирење во Луна паркот; во замислениот нотес го регистрира секој телесен гест кој укажува на наклоност помеѓу двајца - погледите разменети на соседната маса, подолги од оние кои вообичаено се фрлаат на соговорникот колку да се увериме дека е уште тука, благиот допир со раката по нечиј грб, кој треба да внесе малку утеха во чинот на разделбата, и да влее повеќе сигурност во шансите за следна средба; се обидува да го толкува и најбесмисленото дрдорење на водителот на утринската програма и со внимание да ги следи соопштенијата за безбедноста на патот; во себе собира сѐ, како фрижидер за длабоко, како количка на старо купувам, како црна јама...во сето тоа барајќи некаков заплет, некаква приказна, некаква смисла.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
А од тоа, што ткаеницата на неговата сигурност во себе сега не беше достатно густа, и што честопати се чувствуваше пробиена, изрешетена, никнеше и таа притаеност и смиреност на неговите движења.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Брадата го открива карактерот кај човекот: оној што ја пушта брадата да му расте слободно, природно, диво, без да ја дотерува и обликува - има нешто уметничко во себе, повеќе го обликува духот отколку брадата; оној, пак, што ја потскаструва брадата, што ја дотерува, негува и обликува - ја искажува својата префинетост, нежност, желба за блискост и допадливост; оној што ѝ дава форма на брадата во вид на трака што му врви преку вилицата и се спојува со зулуфите - сака да е упадлив, да обрне внимание на себе; оној што ја бричи брадата само на врвот од вилицата оставајќи ја гола како јајце и надевајќи ѝ на брадата од образите да се спои, прекинувајќи ја како прекинат мост - тој ја искажува својата затвореност, потиштеност, нерешителност, колебливост; оној што ја пушта брадата да му расте само на врвот од вилицата спојувајќи ја со мустаќите, ја изразува својата ученост и љубопитност кон сѐ, полн е со енергија и сигурност во себе; оној што ја остава брадата да му расте во вид на шилец или ластовичино крилце спуштајќи ја накај гушата - пргав е и склон кон брзање: брза и во мислите и во постапките; оној што носи порабена „шпанска брада“, полн е со искушенија и желби за доживувања, за авантури, за весел и безгрижен живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сега и за нив треба да живееш и да им пружиш подршка и сигурност во животите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
И така фатен во орото на сакатите таа, иако држена под мишките, зачекори во животот... макар и очаблавена, таа се фати на оро, смогна сили да најде потпора во радоста на постоењето и сигурност во другарувањето со слични на себе и да се чувствува достоинствено, ведро, животворно и полетно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да те сакам, зошто премногу добро се навикнав на спокојството во твоите темно зелени очи и сигурноста во твоите цврсти прегратки!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Него го погоди сарказмот во тонот на партискиот водач, а уште пред тоа, неговата сигурност во висината на планинските врвови му се стори смешна и лекомислена.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Можам – рече Петре со сигурност во гласот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ах, да, - реков со сигурност во гласот, иако ништо не разбирав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Некој довлекува сигурност во Маракеш, ни кажа. Фокс потврди. „Хосака“.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Знаеш – одговори тој со сигурност во гласот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)