сенка (имн.) - по (предл.)

Сенките биле продолжени со коси сенки по земјата. Се испитувале и се препознале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој напати беше полубуден, го следеше движењето на нејзината сенка по неговите книги.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Отфрлаше сенка по сенка од сомнежот кој ја следеше во чекор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Малата вештерка лета околу ламбата и фрла сенки по намуртеното лице на татка ми.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Во тој миг месечината веќе ја надраснала грпката на ридот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)