Значи, мораше да се сместат козарите сосе семејствата и, како што се одвиваа настаните, заедно со козите. Таква беше логиката на генералната директива.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Многупати повторуваше дека тоа добродетелство било безмалку во крвта на неговото семејство и, притоа, го споменуваше неговиот предок Никола Поцо.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Дури, имаше моменти во детството, кога во својата фантазија се исправав дотаму, што би бил готов да убијам, за да ја симнам таа навреда од нашето семејство и да ја спасам неговата чест.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Јас помнам многу од семејствата и луѓето со кои сум живеел во детството и мојот однос е можеби конзервиран на тој поглед од детството, а ти можеби Маказар го гледаш ем поотворено, ем покритички.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
2. Против декаденцијата и моралното пропаѓање За моралот и обичаите во семејството и државата H. Mann, Ernst Glaeser, E. Kästner
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Нежно се прегрнуваат, легнуваат на брачната постела и се соблекуваат, се чувствуваат, ги допираат своите кожи, растреперени и гладни за сласта што им доаѓа како награда за трпението, скромноста, чедноста, што некој сакаше да им ја попречи и открадне, но којашто ете тие си ја отворија во вечната свадба и љубовна игра во која си припаднаа еден на друг засекогаш, пред своите срца, пред семејствата и пред лицето на Бога.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Што таа врзала, човек, не раздвоил.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Сето тоа дополнително им одговараше на сурушите затоа што масите лесно се контролираа, но и на самата власт која пропагираше здраво семејство и три деца, а лицемерно потпикуваше искривоколчен медиумски отпад.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Не ми беше познато како ја пренесол тој мојата прикаска но разбрав дека шегата му го намалила угледот во семејството и му донесла и модрица под ребрата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како што со текот на годините предметот еволуираше, така сѐ помалку се занимаваше со иницијацијата на возрасните, па стана пососредоточен на геј- акултурацијата што почнува во раното детство, без свесното учество на потесното семејство и спротиводно од очекувањата на општеството.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тука, во Ташкент свиткавме гнезда, создадовме семејства и го чувавме и јазикот и адетот и песната и орото.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Елиот Кари (Elliot Currie) одговара дека најголемото зло во врска со овој проблем произлегува главно од тешкиот данок што наркоманијата го наплаќа од зависниците, нивните семејства и пошироката заедница.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Бендоу разгледува неколку начини со помош на кои би можело да се стави крај на забраната за уживање дроги, исто како и користите и штетите од секој од тие пристапи, вклучувајки ја и заштедата на средства кои би можеле да се пренасочат во пропаганда против наркоманијата и за рехабилитација на наркоманите.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во тој свет на маалото имаше населено, пред војната и по војната, луѓе од сите страни на Балканот, но и надвор од него: Македонци, Албанци, меѓу нив муслимани, католици и православни, познати како Шкрети, Турци, Срби, Ерменци, Грци, Бугари, Власи, Хрвати, Босанци, Роми, дури по некое руско семејство и други, сите поврзани со заедничката грижа на опстанокот на семејствата, како да ги нахранат децата во гладните времиња, принудени во едно време да чуваат кози, да се здружат со козите на козарите, повикани од режимот од планинските села, да станат работничка класа, но набргу козите од други причини им беа одземени од козарите и ликвидирани, а козарите не станаа никогаш работничка класа каква што ја замислуваа архитектите на новото комунистичко општество.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Семејството и искреното пријателство со Татко остануваа последните пристаништа на неговата надеж.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Појде кон Татковата библиотека на нова серија турцизми кои се однесуваат на човекот (телото, роднинската терминологија), според претходниот договор, којшто според двајцата требаше да се испочитува до крајот кој полека и се ближеше, ако не дојдеше до неочекувано запирање на некои зборови со посебно значење, како што беше случајот со турцизмот фиљан.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На таа средба во Тетово, како ученик на одново отворената гимназија, по прекинатата настава во текот на војната и окупацијата, со дотогаш скромен, скуден, школски допир со поезијата, без познавање нејзино, јас се присеќавав подоцна во мојата прва беседа прочитана на раните Рацинови средби, како нивни соосновач со Александар Спасов, Димитар Солев, Благоја Иванов..., со нашите велешки врсници и колеги Славчо Николов, Ангел Димов, Тихо Најдовски и со сесрдната грижа на Рациновото семејство и на неговите сограѓани.
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
XXXIV Настапи времето кога Мајка излегуваше од семејството и влегуваше во социјалниот живот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
„Нивната татковина е семејството и тезгата!“
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Побратимот Гури Порадеци, утрото кога наминал за да ѝ каже сѐ на Мајка, ѝ укажал колку слободно место има во чунот за неопходните предмети, а колку за семејството и за него, без да биде опасно при пловењето кон другиот брег.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Многу настани од животот на семејството и од судбината, Мајка ги кажуваше низ некоја народна поговорка или низ некоја што самата ќе си ја стокмеше, без да знаеме дали е нејзина или е позајмена.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сѐ траеше така додека не започнаа првите умирања во семејството и кога Мајка ги загуби своите двајца најстари синови.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Додека го слушаше својот учен пријател како со чудесна точност ја изнесуваше природната сага на јагулите, Татко не престануваше да трага по нови моменти во согласието меѓу движењето на своето семејство и патот на јагулите: „Зар коските на јагулите, по херојското патување, по љубовната обновувачка екстаза не се стопуваат, исчезнуваат на едно место?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
И велам, си велам јас, кога си помислувам за нив, колку повеќе нив си ги спомнувам, толку повеќе ги сакам, копнеам и болам, се топам и смрзнувам и се губам во мислата во која е собрано се она што беше куќа и сите во неа, што беше семејство и родбина, нива, лозје, градина, смеење и тажење, радости, болка и фален да е Господ Бог, затоа што се ни даде!...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тешко можеше да се разбере оваа необична и противречна игра во татковата библиотека, овој донкихотовски штит за семејството и сите други книги во времето на најжестокиот сталинизам на Балканот...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Најмногу за тоа што сум жива, здрава имам прекрасно семејство и секогаш се извлекувам од кашата најдобро што можам.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тоа девојче има семејство и пријатели тука, во Скопје, од каде што нема да излезе сѐ додека не стане сама одговорна за своите постапки”.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
По оваа изјава, во голем број филмски магазини се појавија текстови со наслови од типот „Каприција, заробеното девојче”, „Девојчето од далечното Скопје”, „Врати се Тринида”.....
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)