село (имн.) - ретко (прил.)

Во селото ретко слегува, замо по најважна работа, и бргу се враќа горе, зашто долу, меѓу куќите и луѓето, се чувствува малечок, ситен несигурен; навикнат сето ова да го гледа одозгора, во помали димензии, одовде му се гледа огромно, го плаши, чувствува дека го стопува во себе, му ја одзема онаа слобода што ја има горе.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Низ селото ретко шета, а градината му е најомиленото катче и простор, сиот свет.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)