село (имн.) - од (предл.)

Ако венчаваа тие за половина лира, тој земзше бела меџудија, ако свртат тие на српски пари — десет динари, тој венчаваше за пет итн. се додека тие изумреа без наследници, та си го поклопи целото село од двесте куќи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Е море, ќе проштаваш, Толе, за утре, туку излези денеска од село! — си помисли коџабашијата во себе и отиде кај поп Ристета да се посоветува што да прави да се спаси селото од очигледна пропаст.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еднаш се умира, стопанка му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Меѓутоа, ставот на тогашното партиско и воено раководство бил да не се водат вооружени акции против германскиот и бугарскиот окупатор за да се зачуваат градовите и селата од осветничките акции на Германците и Бугарите.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
- Тука подолу кај големиот дол го сардисаа пустите турчишта, грмеше силно оружјето, се тресеше селото од силниот пукот!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Мир нема селово од него... Постојано му идат пред очи борбите на фронтот и вика, се тркала или со стап удира по вратите од куќите и прозорците и ги крши...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тука беа селата од целата долина заокружена со Сината Планина од југ, со Билга од запад, со големите полупошумени ридја од север и со еден излез кон Монастир, на исток.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тука е Маказар, село од седумдесет куќи и околу 280 жители, и тука конакувавме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тука е Маказар, село од седумдесет куќи и околу 280 жители, и тука конакувавме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Востанието имало големи симпатии и поддршка кај сите села од утоката на Бистрица во Солунско, па дури и во самиот Солун.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Првите обиди на новодојдените османски засилувања не успеале да го задушат востанието и покрај силните репресалии над населението.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Тие уште употребуваа борина за светло што сами ќе ја насечеа по боровите кории, тие уште носеа кошули од домашно ленено платно, тие уште јадеа домашен, црн ’ржен леб, иако цело село од поодамна се беше свртело кон готово, купечко бело брашно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Јуруците, муслимани од азијатско потекло, живееја во некои села од јужната страна на планината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Клокотеше селото од веселба. „Господ да те поживи, бре Лоте, што ти текна да донесеш циркус во селово?” му велеа луѓето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Се смрди селото од риба; замириса сѐ на риба: и алиштата и постелите по куќите, и садовите, и водата за пиење, и млекото, и здивот на луѓето, и изметот; ги солеа луѓето, ги ставаа во грнци, во каци, во сѐ што имаа, ги сушеа, а скапаните им ги фрлаа на мачките што се накотија и изнадојдоа од сите села: мораа после со пушки и со отров да ги ништат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога дојдоа, кадијата ја соопшти положбата и ги покани да помогнат и тука да се доврши работата, а за да ги убеди дека си стои на зборот, им напиша од своја страна тапија од своите чефлизи во Рувци и Алданци, а беглербегот им напиша повелба, дека им ги подарува сите дванаесет села од Старо Мариово сосе луѓе, за вечни времиња и ги прави мариовски бегови со сите беговски права, поставувајќи им само два услова: да се потурчат и да најдат чаре и начин да се победат бунтовниците.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Ами ич пасат рибите ориз, честита царице?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Си отишол Лалата кај царо и му кажал оти му нашол девојка умна и разумна и му ја свршил.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Патувајќи двата, втасале до селото од чоекот и бидејќи се стемнуало, го поканил чоекот Лалата да преноќева во куќата негоа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Најмногу комитствувал тука во Брезничкото, зашто го знаеше секое дрво на Пелистер и секој човек од Брезница и од неколку села од околу.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И уште сонцето ја немаше истресено росата од тревјето, тој веќе се спушташе кон селото од Дика.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Стариот војвода поверувал во тоа и се вратил дома во селото од каде што бил.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го пресоздаваше селото од под Вичо, од кое биле изгонети пред неколку години.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)