село (имн.) - живее (гл.)

Така заштитено, селото живее и се множи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ти си дом наш светол на работен народ во секоја душа, град, фабрика, село живееш и растеш а со Тебе ние, Републико наша, наше дружно дело!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Тоа што сама го знаеше и што ѝ имале раскажано други, постари од неа. Тешко се разделувавме од неа.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А потоа, велеше: - Коле, кои луѓе од нашето село живеат во долното мало?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Селото живееше во еден општ вриеж, во едно општо пијанство кога не се знаеше ни кој кога спие, ни кој кога јаде или работи.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)