селанец (имн.) - ќе (чест.)

— „Ќе удра секако на некоа трага, било некој селанец ќе затече в село, или од некој заробен војник ќе чуа нешчо".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Наутро селаните ќе пцујат под својата обезличена сермија, луто ќе шмркаат и ќе ги пребројуваат куршумите за хајка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Блазе си им анасана на граѓаните, тие ете тие живот поминуваат ја, а не како ние селаните ќе испукаме од горештина, пот да ни тече од челото како река.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Но тоа, според нив, ќе повлече со себе преместување на југословенско-бугарската граница од планинските меѓи во речниот басен; Југословените тоа ќе го сметаат како загрозување на нивната главна комуникациска линија со Грција и Солун; не е многу веројатно дека мнозинството од селаните ќе ја прифатат шансата да ја променат националноста, а исто така не е веројатно дека двете држави би го спречиле емигрирањето на населението кое го сметаат за свое, со резултат дека иредентизмот нема да биде отстранет".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нивниот краен заклучок во однос на ова бил дека "изгледа скоро неверојатно дека Србите ќе се согласат да ѝ отстапат територија на Бугарија за која тие четирипати се бореа во 30 години; и последно, предлогот сигурно би предизвикал спротивставување на Грција".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во пазарните утра, кога некој селанец ќе му се обратеше некому со прашање кај може да купи лек за своето болно дете, тој го испраќаше на сосем друга страна, кон оној крај што нема аптеки а отаде друг еснаф го испраќаше кон стариот град што се давеше во штавени кожи и лој.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Утре, дај Боже здравје, одење в град и назат нема да се вратам од овие тешки лакрдии што ми 'и рече стариот, да знам оти завистина клетвата негоа ќе ме ватит; пиле да се сторам, бело море и црно ќе прелетам, ама уште еднаш при татка не дојдуам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Блазе си му, анасана, на граѓани: тие ете ти живот поминуаат ја, а не како ние селаните ќе испукаме од горештина, пот да ни течи од челото како река.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Наутро селаните ќе пцујат под својата обезличена сермија, луто ќе шмркаат и ќе ги пребројуваат куршумите за хајка.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Така мајка ми секаде можела да оди сама и одвреме–навреме селаните ќе се слушнеле истрели од нејзиниот пиштол.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Нека молчи. Ако некогаш се чуе макар глас за ова, ти и селанецот ќе бидете мртви за помалку од час.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)