Кога ќе стасаше во селото, слегуваше од коњот на широчинката крај езерото, а ако беше убаво времето, селаните му носеа масичка и стол под сенките на муренките и тој седнуваше и започнуваше да пишува кому што му требаше.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Како добар, селаните му згрмадија една куќарка и го оженија за едно девојче сираче.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)