свет (имн.) - се (зам.)

Пиеро Манцони отиде чекор потаму, претставувајќи го биолошкото тело на уметникот како уметност: „Во мај 1961 произведов и потоа во 90 конзерви ставив ‘гомно на уметникот’ (по 30 грама во секоја) со природен конзерванс (made in Italy).“ (Manzoni, 1962.)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од крајот на педесеттите уметниците од целиот свет се вградуваат во сопствените трудови - Ханс Најмут (Namuth) го снима Џексон Полок (Pollock) како работи врз платна од коишто се цеди боја; францускиот уметник Жорж Матје (Mathieu) јавно изведе една голема акциска слика; јапонската група Гутаи ги поставува своите тела во кои (акции), а Казуо Шигара слика со нозе и ваја во кал за борење.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Полека светот се осветлуваше од дневната светлина, моето одајче исто така, и јас можев да ги распознаам одделните линии и бои на шарите на ѕидовите правени во годините изминати од еден самоук сликар, всушност бојаџија со дарба.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овде, за јадење можеше да се купи речиси сѐ што денес во светот се произведува за исхрана на човекот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Надвор, светот се вртеше околу себе, но јас во себе носев цел еден свет.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Околу 80 посто од рајава у светов се пали на спорт, а посебно на фудбал.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Целиот свет се појавува како „восочна плоча“ во која се сместени знаците на апсолутот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Доколку амбициозната филмска енциклопедија на Светот се заканува Светот да го направи одвишен и доколку деловите од списоците всушност и не можат да се класификуваат, дотолку подобро.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Слика на култура. Наводно. Целиот свет се сврте за миг. Наопаку.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Светот се прости од мојата милост. Голијат и без борба со Давид, торбоносец стана. Самсон без коса и очи.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Неколку години подоцна мојот свет се рашири.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Но, кој од оној свет се вратил? Камо таков човек? Сѐ уште силен е Харон...
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Тој дисидентски начин на чувствување и на поврзување со светот се огледува во машките геј- културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Впрочем, сите ослободителни движења во светот се потпираат и врз некои странски сили и притоа најчесто ги користат териториите на своите соседи. Тоа го направи и ТМОРО.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во светот се најдува сѐ што бара човекот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Блека, дали блека, јагнето. Со нов свет се среќава, ја бара мајката. Пуста мајка, да не се најде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Немаше ни најмала претстава колку долго спиела, ниту на кое место во светот се наоѓа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сите беа постари и полека се движеа по полутемниот двор како да се слики од сон.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ми се чини дека целиот свет се свртел против мене, а универзумот ми крои заговор.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Но пределот на измислениот свет се крие само во соништата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Лесно го примав неговиот внатрешен глас.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
По сонцето сигурно најсветла работа на светот се мајкините очи, нејзината безмерна љубов.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Јасно им беше: светот се изопачуваше, беснееше од ситост и задоволство.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
9. ПОМИНА ЗИМАТА НЕ ТРЕБА ГУЊА - така е додека си галеник в куќи, ами ако, непрокопсан, по светот се луњаш и другаде ли постелите ќе ти бидат вруќи...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Задоаѓал во полето стручен другар, на меѓите свет се збира да го види...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
СИМКА: (Замислено). Сите жени на светот се радуваат кога малечките ластовици им јавуваат за раната пролет. Само печалбарката е жална и мисли кога ќе дојде есен.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Еве, гледај, тука на прозорецот ќе го видиш, кога ќе дојде!... (Стоејќи над детето и галејќи го по главата).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
А горе, околу, до измислената страна на светот Се разложува долината На поплочена тишина и свечености.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
О, секое одење по печурки разговор е со демонот на преобразбите Овидиева тема, протејски мерак подотворање на умот најава на оностраниот моќен сурат на стерната, стијата, привидот и тоа најмногу кај оние кои на овој свет се мислат свои на свое.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Претполагам дека токму во тоа е неволјата - во ниту еден поглед не бевме ништо друго освен она што сме, не се ни обидувавме тоа да го сториме, додека поголемиот дел од светот се напрегаше да биде нешто друго, понекогаш и нешто сосема друго.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Госпоѓата што го најави концертот кажа дека и покрај тоа што Оливие тешко можел да ја прифати поканата да свири на овој божиќен концерт затоа што сите негови термини за концерти по целиот свет се закажани година дена однапред... Ја слушав Госпоѓата како зборува: ...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сѐ е под клуч, што се вели, целиот свет се држи заклучен, а мене умот ми е надвор избеган.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)