свест (имн.) - дека (сврз.)

Делата што ќе бидат претставени референцијално се втемелени во популарната култура, но контекстуално и понатаму во идејата за висока уметност.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, она што ги прави интересни во прв ред е потполната свест дека, иако значењето е лоцирано во дискурсот, а се чита во контекстот, дури ни традиционално сигурниот контекст (високата култура) не е во можност потполно да ги контролира значењето што го „влече со себе“ и значењето од другите контексти. нафф 6 „Нема сомневање дека отпорот на свесното и предсвесното Јас стои во служба на принципот на задоволство, сака да го спречи незадоволството што би било предизвикано со ослободување на потиснатото и нашиот труд оди во таа насока да се издејствува допуштање на таквото незадоволство со повикување на принципот на реалноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко ми ја напушти и последната претпоставка од дното на свеста дека Чанга со козите открил подземен излез од тврдината до оваа стерна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јакнеше свеста дека крајот на козите може да донесе повеќе штета отколку полза, пове­ќе немир отколку мир.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ах, каков склад меѓу потребата на човекот да си поставува високи идеали и свеста дека мора да се одговори на барањата на ежедневието!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Да се разбереме, не зборуваме за информатичката демократизација која веројатно е незапирлив процес (иако и за 10 Margina #15-16 [1995] | okno.mk тоа може да се дискутира бидејќи истовремено со процесот што овозможува широка достапност на информациите расте и свеста дека информацијата е моќ, а моќта не е баш егалитарна), туку за местото на тој чуден порив да се чкртне пештерскиот yид - и кој денес го нарекуваме уметност - во овој брзоменувачки „информатички свет”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Немаше ништо, не успивно ами успокојувачко, во редовниот ритам на тркалата кога се потресуваа при спојот на шините, зашто над дремката преовладуваше свеста дека те носат некаде каде што сакаш да бидеш или каде што не си бил.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тоа беше потег со цел, сосема прагматско движење; тоа е она што ги инхибира младите мажи при средбата со искусни жени; кај мене, таа инхибиција се засили и со оној добро познат наивен младешки гнев кој доаѓа од агонистичката, речиси спортска свест дека не си прв; тоа многу потсетува на наивното убедување на младите уметници дека се оригинални, дека се први и дека ќе напишат нешто сосема непознато и неочекувано, заблуда од која потем тешко се ослободуваат и страдаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите прогони се такви, оти прогонува секогаш посилниот, а се повлекува послабиот; теророт се состои во понижувањето, во свеста дека си отстапил, дека си се повлекол, дека ти зеле нешто твое, простор.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Втемелен е врз темелната машка геј-интуиција дека моќта е насекаде, дека е невозможно да се избегне моќта, дека ниедно место не е надвор од опсегот на моќта.252 Кампот е облик на отпор кон моќта кој се дефинира со свест дека си сместен во рамките на неизбежна мрежа од односи на значење и сила, со перцепцијата дека опфатниот режим на хетеронормативното значење е неменлив, но дека, сепак, е достижно одредено ниво на слобода во однос на него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Алузијата на Аида, така, служи за консолидирање на идентитетот на членовите на клубот како припадници на посебна општествена група – група составена од геј-мажи – која ѝ припаѓа на особена, типична или стереотипна култура. ‌Накратко, многубројните иронии што се создаваат со упатувањето на опера во контекст на спортски настан им даваат на членовите на клубот заедничка свест дека се дел од конкретно геј-колективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Би се рекло дури и дека она што ја прави страста велика, она што ги преувеличува емоциите од кои се состои, е токму свеста дека е невозможно тие да се искажат транспарентно – и следователната потреба да се најде начин да им се даде лик што ќе ги задоволи критериумите за претставување што ги налага нивната великост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие иронии, исто така, го поткопуваат и шовинизмот што по правило се сврзува со тимските спортови: невозможно е поздравот Ritorna vincitor! да се сфати стрејт за готово.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Немаат свесна свест дека отелотворуваат општествена форма.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Кампот“, вели Естер Њутн (зајмејќи фраза од Кенет Бурк), „е стратегија за ситуација“.251 Кампот дејствува од позиција на обезмоќеност за да ги прекодира општествените кодови чија културна моќ и престижност не дозволуваат едноставно да се разбијат или да се пренебрегнат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некој таков расчекор помеѓу чувството и неговиот израз, ако не се препознае иронично, создава трагична возвишеност што се лепи за главните наративи за машкиот генерациски судир во европската култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште од првиот ред таму се нагласи дека темата што ќе се изучува се однесува на тоа како мажите што веќе се геј се здобиваат со свесен идентитет, со заедничка култура, со одреден светоглед, со заедничко чувство за себството, со свест дека ѝ припаѓаат на посебна општествена група и со особени сензибилитет и субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фактот дека навивачите на овој тим можат да си ги бодрат спортистите служејќи се со ова упатување на Аида укажува дека имаат или дека може да се претпостави дека имаат (сигурно имало и типови што не скопчале) заеднички склоп на општествени практики и културни сфаќања што им се својствени на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, дури и за хетеросексуалците, дури и надвор од мелодраматичниот свет на семејството, има нешто незгодно или театрално или срамно во задачата да се пренесе нанадвор она што се чувствува внатре.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стрејт-мажите мораат да научат да играат една или друга верзија на хетеросексуалната мажественост, а можат да имаат и свест за неавтентичноста на обликот – можат, и тоа како, да ја сметаат за нешто задушно наметнато врз нивните спонтани инстинкти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликата не е во општествените премрежиња и стварните степени на „природност“, туку во свеста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа што културата на хетеросексуалноста, која инсистира на својата неутралност, ги охрабрува стрејт-луѓето да им дадат на своите желби и на начините на живеење очигледна здравозаготовост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и кога сме возрасни, не можеме да ѝ се оттргнеме на свеста дека, во очите на повеќето мажи, не се вбројуваме меѓу можните кандидати ниту за секс, ниту за љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште еден дел од ефектот на цитатот произлегува од неговата намерна, свесна неусогласеност, од свеста за комичната несоодветност на цитирањето велика опера во контекст на некаков натпреварувачки спортски настан – особено со оглед на женствената родова кодираност на великата опера и мажествената кодираност на спортскиот настан, како и со оглед на великоучената кодираност на великата опера како елитна уметничка форма која налага само ладнокрвно, емотивно невнесено гледателство и непрефинетата кодираност на спортскиот настан како активност во која се учествува масовно и која ѝ е соодветна на масовната култура, а која налага да се препоти секој што тврди дека е вистински маж. ‌Најпосле, многубројните намерни иронии на овој несообразен цитат се во основата на едно чувство на внатрегрупова особеност, солидарност и единство на чувство кај членството на клубот – односно, чувство на колективен идентитет (нешто што е соодветно за локалните спортски друштва кои навиваат за одредени тимови).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но немаат често свесна свест дека општественото суштествување им е изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тамошните афекти не му се особени на поединецот: тие се колективни и генерички. ‌На пример, исказот дека „прекумерната сентименталност што била задолжителната состојба на чувствата не дозволувала никаков вистински објект“ не упатува на некоја типична или особена или својствена идентификациска одлика на машкиот геј-субјективитет сам по себе, туку на особените ефекти што врз душевниот живот на машкиот геј-субјект од времето на Студената војна ги имала неговата задолжителна припадност кон општество кое и најмалата можност за истополова желба или за родово дисидентство ја правело незамислива и непоимлива, а да не зборуваме за можноста да се постапува според неа или да се претвори во истакнат, јавен дел од секојдневното живеење. ‌Слично така, бидејќи бродвејскиот мјузикл цутел во историски миг кога не можело да се дозволи ништо што било карактеристично геј да стапне во доменот на масовното јавно претставување и бидејќи геј-мажите што го создале можеле да го сторат тоа само ако снаодливо систематски и апсолутно го исклучат сопствениот сексуален идентитет од видокругот во него, протогеј-одговорот на конкретното гејство на бродвејскиот мјузикл нужно подразбирал свест дека машкиот геј-идентитет е систематски и апсолутно исклучен од секаква отворена препознатливост во самиот мјузикл.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Сигурно, возможно е да се обопшти овој феномен на луѓе што не се геј- мажи, бидејќи сите во еден или во друг миг почувствувале дека голем број од гламурозните по кои желувале се над нив, недостапни, па дури и дека чувствувале одбивност; но барем хетеросексуалците не чувствуваат дека предметите на нивната љубов им се категорично недостижни, бидејќи спаѓаат во погрешниот пол, што е токму она што го доживуваат геј- мажите).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем дел од она што го напишав тука за машката хомосексуалност – за нејзиниот статус како особен општествен облик, за нејзината изведбеност, за нејзината неавтентичност, за неможноста на еден општествен идентитет да ја долови желбата што го дефинира – може да се каже и за хетеросексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Речиси неизбежно има некој елемент на претераност или неавтентичност, па дури и на травестија во искажувањето на која било велика страст.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Низ книгите откривавме и сликари кои никогаш не беа стапнале во градот во кој мечтаевме да живееме брат ми и јас; во оние за Бројгел и Дирер, меѓу фигурите на нивните слики, ги баравме будалетинките, тој веќе со векови исчезнат подвид на хомо сапиенсот, ги препознававме по чудните капи, најчесто со магарешки уши, или со две или три испупчувања налик на рокчиња, понекогаш со туфнички на нив; будалетинките, кои уште во времето на фараоните ги забавувале владетелите кажувајќи глупости, а скривајќи ги во нив најголемите мудрости, будалетинките кои секогаш се наоѓале во европските дворови покрај кралевите, кнезовите, грофовите; будалетинките кои сѐ до шеснаесеттиот или седумнаесеттиот век можеле да се најдат насекаде по Европа, се шуткале од град во град, од село во село, земале по некој грош на прославите на празниците; будалетинките, оној дел од човечкиот род кој можеби со мудрост се откажал од разумот, тие можеби свесно решиле да бидат за потсмев на останатите луѓе, потсмевајќи му се така на целиот свет, а и на оној кој светот толку погрешно го составил; токму таа свест дека светот е погрешно составен била можеби главната причина да се откажат од разумот. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дали во ловот, место да го фрлат копјето кон пленот, го оставале оружјето на земја и му се поклонувале на гонетото животно?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дали тие, опседнатите, бегале од својот дом, и се вовлекувале во животинските дувла, без свест дека ѕверот кој лежи таму ќе ги раскине?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во салонот на Берта Ауербах, сместен на спратот над собата на Сара, секоја среда навечер се собираа десетина млади луѓе кои се докажуваа едни пред други, обидувајќи се да кажат нешто умно за животот, за љубовта, за музиката и за литературата, и скоро се натпреваруваа кој ќе остави посилен впечаток.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но точни и проверени информации се добиваат при многугодишно упорно работење, и тоа кога се работи со свеста дека со работењето се исполнува долгот кон татковината и кон својот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од дотука реченото е јасно оти борбата помеѓу Бугарија и Србија за влијание во Македонија како резултат го даде развивањето на свеста дека судбините на Македонија треба да се во рацете на Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И тоа во две насоки: „правење дупки“ во смисла на поткопување и продлабочување на јазот со овдешните тотално анахрони културни монополисти, и 2) правењето дупки е вештина на преживувањето (воздух!), свест дека културите опстојуваат само мешајќи се, и дека се или коресподентни (пропустливи, „издупчени“!) и живи, или дека се аутистични, самозадоволни и - мртви.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Можеби тоа беше давање одушка од макотрпната работа, можеби беше терање инает во војните, со реквизициите, со даночниците и чифликсајбиите, но жителите на Потковицата, со вкоренет оптимизам на луѓе прикрепени за земјата, односно со докрај изјаснета свест дека таа, мајчичката земја, раѓајќи одново и одново го обновува својот и нивниот живот, односно дека освен неа и нив ништо друго и никој друг не е вечен, на сѐ во врска со жетвата му дава одреден празничен призвук.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ова е можно само кога терапевтот ќе ја присвои позицијата на терапевтска несигурност (Griffith i Griffith, 1991), постојано обидувајќи се да ја задржи свеста дека не разбира и не знае.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
За да се одговори на ова прашање, а да се избегне стапицата и овој обид да звучи претенциозно и површно, потребно е овој текст да се ограничи само на неколку аспекти, со нужна дистанца од секаков дефинитивен заклучок и со свест дека лоцирањето на проблемите не претставува и нивно решавање.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во исто време, свеста дека земјата е во војна, според тоа во опасност, го прави предавањето на власта во рацете на една мала елита природен и неизбежен услов за да се преживее.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше некаква пресметана крволочност во очите на момчето, сосем јасна желба да го удри или да го ритне Винстон и свест дека е многу блиску до возраста за да го стори тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Или свеста дека овие допири никогаш повеќе не ќе смеат да се повторат?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И додека и кај самите работници и кај пошироката јавност има јасно изградена свест дека работничките права константно се кршат, тоа е далеку од точно во поглед на намалувањето на работничките права.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Се обидуваме да создадеме силно анти-медиа движење, а едновремено да ја развиваме свеста дека сме дел од медиското царство.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Последниот проект на Фишкин беше подвиг во кој на врвот од една кула тој изгради светилник и пулсот на светлината го усклади со чукањето на своето срце. ^укањето на срцето на уметникот пред јавноста беше положено како метафора на надежта како неопходност и - на свеста дека ова срце повеќе никому не му е потребно.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Асоцијативни тези: - и по петнаесет столетија Стоби е осамено и мисли на сопствениот расцвет; -носталгијата се зголемува пред свеста дека минатото не се враќа туку се обновува во нови форми; -човекот, Стоби, човекот; -барајќи ја одново втората половина на дваесеттиот век се наоѓаме во состојба во којашто се измешани старото и новото време; -мртвите жители на Стоби се билките и тагата, урнатините што ги прават убави и живи; - Стоби живее.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А боите меки, нежни, влажни во првата вечерна роса, не те одвлекуваат од свеста дека во животот сепак има надежи и дека борбата е неизбежна само заради животот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И да знаеш, Пандо, не ме болеше толку добиениот удар со инвалидска патерица и што ти не, колку што ме болеше свеста дека тие удари доаѓаа од соборци, од луѓе со кои крвавев не само во еден ров, со кои сум јадел од една порција со една лажица, ја делев капката вода, догорчето, животот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Прифаќањето на ваквите појдовни точки и заклучоци можеби не би било можно кога не би биле свесни дека Кејџ своите ставови секогаш ги изнесуваше со свест дека ги изнесува своите ставови и кога не би ја имале во предвид познатата забелешка на Костеланец дека “во Америка, за разлика од поголемиот број европски културни средини, не постои утврден пат за постигнување на интелектуален и уметнички успех, еден единствен културен естаблишмент кон кој младиот и амбициозен човек ќе може да се насочи, нема одредена публика која донесува конечен суд, институции кои издаваат конечна потврда за успехот, признание или награда која ужива општо почитување“. 174 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Според нив, музиката е прекумерно поедноставување на ситуацијата во која се наоѓаме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од средниот слој се формира еден специфичен слој, повисоката средна класа, која имаше тенденција кон припаѓање на елитната аристократија, и која едновремено стекнуваше свест дека веќе не ѝ припаѓа на масата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Митот за Америка всушност е мит за таа специфична повисока средна класа и за нејзиниот комплекс во однос на европската аристократска елита.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Предавањата во училиштето за Кејџ беа начин да се направи себеси достапен на сите коишто сакаа да работат со него. (На сличен начин, издавањето на своите книги тој го објаснува како доследно спроведување и проширување на тој принцип кој неговите искуства ќе ги направи достапни до поголем број почитувачи и следбеници).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И меѓу масите настанаа поделби, желби за истакнување и чување на тајната на квалитетот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Балканецот тешко може да се здобие со свеста дека писмото понекогаш е и супститут на личноста.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)