реченица (имн.) - на (предл.)

Тргнете ги столовите од светот, направете човекот да го заборави нивното постоење и зборот стол да исчезне од сите реченици на светот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Подготвен како на сцена, кога се кажува главната реченица на епилогот на драмата, под прозорецот од собата во која спиевме, гласно извика: – Станете, јунаци! Ви стигна пакетот од Италија!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сликањето на предметите им соодветствува на дивите народи; знаците за зборови и за реченици на варварските народи; а алфабетот на цивилизираните народи. Жан-Жак Русо, Essai sur l’origine des langues
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Помеѓу реченицата G и теоремата на Гедел, секако, не може да се стави знак за еднаквост, исто како што не може да се изедначи реченицата на Епименид со забелешката дека „Реченицата на Епименид е парадокс“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
2. историјата на метафизиката, која, и покрај сите разлики, не само од Платон до Хегел (дури и преку Лајбниц), туку и вон овие привидни граници, од претсократовците до Хајдегер, на логосот секогаш му го припишувала потеклото на вистината воопшто: историјата на вистината, на вистината за вистината, секогаш била, за разлика од една речиси метафоричка диверзија за која ќе треба да водиме сметка, омаловажување на писмото и негово отстранување вон “полниот” /pleine/ збор; 48 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)