Со денови не престанував да плачам и со крупна шмиргла си нанесував рани по лицето и телото.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Времето се отвора и на прастар збор го одгатнува Лузна по лузна и рана по рана записот на душата И зошто земјата замириса на мене.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)