Се обидуваат да избегаат од тој свет, но длабоко во себе, во својата свест и паметење ги чуваат сликите од тој свет што како неизлечива рана го носат во себе...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Потоа живите рани го начнале месото и на другите од куќата.