рака (имн.) - и (чест.)

Од Вепрчани, за да не падне в раце и Стојче, им се придружи на Толета и Андона. Се сторија тројца.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Туку го зграбил снегот и со рацете и со устата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Крева рака и тој да ми врати, речиси замавнува, но само повторно си ја обришува устата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ме подбра и со раце и со нозе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кренаа раце и жените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И само да се пресегам со рацете и рацете пак празни да си ги враќам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И на раце и на нозе и на меше, секаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зад иконата во собата, Висар наоѓаше црковни книги; читајќи ги, му стануваа сѐ поинтересни: соништата сега му беа исполнети со рајски убавини и чуда; тие книги сега не му даваа време да размислува за смртта, за стравот од Зенула; престана да размислува што ќе биде кога ќе му го забуца куршумот Зенула: како ќе изгледа тој бодеж: ќе личи ли на трн, на игла или на врв со нож; и кај може куршумот да го погоди: ако го погоди во нога - ништо, ако го погоди в рака - пак ништо; знае дека можат луѓето и без рака и без нога; но ако куршумот го погоди в глава, в срце, што навистина се случува тогаш со човека: како настапува смртта, како изгледа тој миг?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
До твоја цигара ли ми дошло! И удира, и со раце и со нозе.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пријателот го фати за рака и тие двајцата отидоа зад куќата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Му се приплати студот и му ги одзеде и рацете и нозете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Му ги одзеде и рацете и нозете, го улогави.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе се одземе човекот и во раце и во нозе и не може ни да се закопча, ни да се почеша, ни од муви да се одбрани.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)