рака (имн.) - додека (сврз.)

Во Перт навистина има еден Преспанец кому, ете, му се може сека вечер роднокрајно му крекаат жабите, а тој да слуша и да се насладува, да си потпевнува за душа и ако се може некако да не му се тресат рацете додека мери колку милиони педи требаат за распостилање на копнежот по едно обично крајезерско детство.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Веројатно ја удирала раката додека свртувала еден од оние големи калеидоскопи на кои се „ вообличуваа“ заплетите на романите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе го водам својот народ за рака додека е сигурен дека го знае патот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Затоа, додека дедо ми сврти кон пангарот од Петрета, сега питроп да купи свеќи и да фрли некоја пара на пангарот ние чекавме на вратата тој да се врати и секому да ни подели по неколку свеќи: по една да запалиме тука на влезот пред иконата на Свети Никола, уште по две за на свеќниците пред олтарот и по некоја да ни гори во рацете додека трае службата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Зар ќе седиме со скрстени раце додека овој ужас демне над нас?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се сеќаваше на движењето на својата рака додека со молив ги потцртуваше редовите во книгите што ги читаше и на својата желба да потцрта за да не заборави.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Имено, во денот кога ги сумиравме резултатите од творечката актива во изминатата година и кога поради тоа што годината ја прогласивме за успешна - славевме, ми пријде еден актер на драма, очевидно вознемирен. (За таквите луѓе Жан Пол Сартр во романот „Тегобност“ има напишано: „Имаше некоја особена злоба која паѓаше в очи и која не можеше да ја сокрие колку и да се трудеше“.) Гледаше во чашата со вино што ја држеше во раката додека ми се обраќаше: - Како уметнички директор можеше многу да направиш за мене, ама не направи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Рада, моливот и листот в рака додека да проработе „чудовиштето“, а ние, во име на љубофффффта кон твоите приказни, ќе се стрпиме и ќе те очекуваме со нови приказни.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Привилегија беше да добиеш „беби системче“ во дланката од горната страна зашто така можеш да ја движиш раката, да си ја подместиш перницата и да читаш книга... дури научив и да плетам, со иглата в рака додека сестра Лиле и Зоре ме боцкаа, а најдобро, речиси безболно, тоа го правеше Стојанка од шок-соба, но таа доаѓаше кога другите се откажуваа по неколку неуспешни обиди.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Гина Пане е една од уметничките коишто најефектно го поставија своето тело во ‘сржта на емпатијата’, протестирајќи против машката автодеструкција.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нејзините перформанси на еден вознемирувачки начин ги комбинираат спокојните, банални, секојдневни активности, повредите и болката - голтање на гнило мелено месо додека гледа ТВ-вести во намерно неудобна положба; наизменично ранување со жилет врз стомакот, очните капаци, лицето и рацете додека си игра со тениско топче (Психа, 1974); бескрајно гргорење со млеко сѐ додека исплуканата течност не се обои со крв (Sang, Lait Chaud, 1972); искачување со незаштитени стапала и дланки низ скалички составени од жилети (Escalade Sanglante, 1971).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Иако тежок на чекор, навидум дури и истоштен, Јаков Иконописец не можел да биде слаб во рацете додека со опнати коленици се подавал напред со вилата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не се тргам, гороломнику. Јаков ќе те пречекори издупчен, тоа ќе го стори Јаков, ако сакаш да знаеш.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Добро знаеше дека повеќе не постои СФР Југославија. Туку СР Југославија (односно заедницата меѓу Србија и Црна Гора), земја која продолжи да ја признава државата Палестина, самопрогласена во 1988 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Немаше време за многу зборови. Арафат долго ме држеше за рака додека му објаснив дека сум сега амбасадор на Република Македонија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ане го зеде лончето во раце додека правеа ручек со Дора и почна да го разгледува.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дури ни ножот со кој ја сечев зелката, за оној проклет боршч на татко ти не го бев оставила на масата туку го држев во левата рака додека се крстев.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А можеби и новите обувки ја завршија работата, оние кои по мој совет ги носеше в раце додека одеше по калдрмата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не, не се важни околностите, ниту пак причините.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Вистинските домаќинки ваквите чевли ги носат в раце додека да ја изодат угорницата и калдрмата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сепак, негде во мислата јас ти ја забележав раката додека ја пипаше прачката.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Во чест на твојата победа на изборите, Мијалчо“, викна лудиот Ване од под балконот, ама не втаса да му се измоча на победата, им се измочал на џандарите во рацете додека го носеле кон затворот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нејзиниот, барем така ми се причини, љубопитен поглед, што внимателно ја следеше мојата рака додека го извлекува столот од под масата за да седнам, бавно се крена кон моето лице.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ме држеше цврсто под рака додека чекоревме во снегот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)