рака (имн.) - свој (прид.)

Мојата Литература, мојата Убава Книжевност, мојата Belles Lettres, повторував во себе, стискајќи ја во раката својата единствена лична карта - моите книги...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Овде во Америка, стискајќи ги во раката своите книги, својот единствен ID (кој, се чини, не вреди), ја чувствувам сета трагикомичност на EEW, етикетираниот источноевропски писател, кој своите несреќни татковини ги влече со себе како задолжителен багаж, што секако, дури овде е присилен да го влече.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Вадејќи ги на слобода, тие не можат да се изнарадуваат: ги лижат за раце своите сопственици и им скокаат како мали дечиња.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
До неговата. okno.mk | Margina #26-28 [1995] Александар Јерков 154 урбанофилија и литература одбрана и последни денови И направи усните мои да се како остар меч, во сенка на раката своја ме сокри; ме направи сјајна стрела, и во наметката своја ме скри. (Книга на пророкот Исаија, 49:2) Во периодот меѓу 3500 до 3000 година пред новата ера на Еглиевите карти на кои се гледа развојот на населбите низ човековата историја, во евроазискиот и африканскиот простор со сигурност се идентификувани само петнаесет развиени праурбани населби.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сега инстинктот ѝ кажуваше дека нејзиното лубениче беше доволно големо за да не биде заразено од нејзиниот допир, и затоа со двете раце и со грижа својствена на мајка кога го зема в раце своето дете, таа го поткрена лубеничето неколку сантиметри од земјата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Надвор ги пречека прекрасен сончев ден.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Широко насмеана, ќерка му излегуваше од катедралата, држејќи го под рака својот маж.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А. ПАВЛОВНА: Глупости. Тој веднаш ми ја тутна в раце својата фотографија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Рабинот го фати под рака својот другар од школските денови и го однесе во другата просторија. Таму сѐ беше на своето место.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Но, она што сакав да ти го кажам е дека ова што ти го правиш го гледаме сите ние, моето семејство и целата еврејска заедница на градов.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Авторот „Долу по полено, по врабацине, до срцево Сѐ е така и ноќ и нож в плеќи забиен Не ме уплашија векови со нож од туѓа рака Ме плаши час од рака своја в плеќи“.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ХРИСТОВ: (За сето време гледа в земја и ја тутка во рацете својата шапка.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
XIX Едно утро, вујна Клементина ја зела за рака својата внука Ервехе и ја шетала низ солунските улици.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Иван пак, Никифорович, ви ја дава право в раце својата табакера и ви вели: „Земајте“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако ве почести со тутун, Иван Иванович секогаш претходно ќе го лизне капакот на табакерата, потоа ќе тропне со прстот по неа и, штом ви ја подаде, ќе рече, ако сте познаници: „Смеам ли да ве замолам, господине мој?“; ако не сте познаници, тогаш: „Смеам ли да ве замолам, господине, немајќи чест да ви го знам чинот, името и татковото име?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)