рака (имн.) - ми (зам.)

Претседателот со десната рака ми честита, со левата ме прегрнува, ме бацува и потоа, сѐ уште држејќи ми ја раката, се истргнува да можат присутните да видат колку величествено изгледам со почесниот забрадок во боите на државното знаме околу главата.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Си го гледам детето и не ми се верува во она што го кажува. ‚Рацете?’ - ми вели со смирен глас. ‚Рацете ми се тресат од напорот, од носењето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ете тоа го кажа моето дете и тоа е она што сакам да ти го кажам и тебе и на владиката.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пак во ракава ми пикна чоколада.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ме фаќа за рамо и со растреперени раце ми ја подава: - На, чедо, носи ја... ***
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ја позедов, рацете ми трепереа, и видов: тоа беше сосема истата штичка што пред зајдисонце ја запаливме во шумата, ние дванаесетмина бедни.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Таа мисла и допирот на неговата рака ми помогнаа пак да заспијам, овојпат поспокојно.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Борис Калпак му ја подаде пушката на Чучук-Андреј. „Заповедај, синдраку, да си ги измериме гробовите. Рацеве ми се празни.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од појасот му ѕиркаше змиулест сор, алатец силен и за гранки и за човечки жили. И на неговите шепи им тежеше крвта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- А што да речам јас! Рацете ми отпаднаа од правење јадење и миење садови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рацете ми останаа на маса и бев неподвижен, туѓи, безживотни, како стиснати под товарот на моите мисли.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И во раката ми останува едно перче коса.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сиот се оладувам, вели и рацеве ми се испотено железо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите на рака ми умреа, велам, и сите со овие раце ги закопав.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само уште еднаш се насмевнува, свртен кон прозорецот и истрпнува, се предава. Од раце ми избегува детето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Рацете ми се полнат со пареа. „Сѐ треба од овдека да почне, од кај нас и од нас да почне“ , се сеќавам на Лазора Ночески, а еве кај нас сѐ се завршува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нозете ги собирам во мевот, рацете ми малаксуваат, откинати ми се.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со уста се бранам, а раката ми се пресига. Сама.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Раката ми допре нешто сплеснато. Извадив и држев нешто, дискета. Без знак.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Како пустиот јас да ги спасам, кога рацете ми се врзани, а и мојов живот не вреди веќе ништо?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Имам многу долги нозе, вели одненадеж по некое време. И рацете ми се долги, вели. А градите пак ниски, собрани.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
7. О иде иде слушате ли иде песната таа крупноока желба За мене иде во час ненаспан и за вас иде што спиете морни И пее пее со илјада гласои низ мракот пее за денот ви пее О мугро бела бели посестрими цветови млади во темнава мрака доаѓате ми дојдовте и сега рацете ми се куси да ве стасам И веќе јурам зборот да го најдам за да ја речам да ја изболам тагата на ноќите без сон и радоста што толку ви ја сонев
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Докторот се исклешти и го потчукна по раката: „Мене, синко, раката ми прилега сосема нормална. Си имал единствено треска.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Рацете ми треперат. Отворената уста ми се пени. Ноздрите ми се шират забрзано. Очите ми се превртуваат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Го испуштам стариот... Во еден скок... се џиткам врз Хортансиштето!...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Заплеткан сум во завоите, двете раце ми се зафатени. Влечам. Стегам. Гровта сѐ уште... Прета...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И таа ме фасцинира тогаш...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Овојпат свекрва ми ме изненади нудејќи се таа да ги измие садовите, бидејќи раката ми беше врзана со завој.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Целото! - задоволно воскликна мајката - Прво го исчисти, па го исече, па го истепа, па го зачини и на крај го испече.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Го извадив од џебот ножето што ми беше врзано за појас, пресеков од една грмушка подебела гранка и ја скратив од двете страни така што в раце ми остана едно чукало.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тие ни го подадоа цвеќето, а мене рацете ми се зафатени со друго.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама и рацете ми бегаат, не стојат кај што ќе ги ставам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можам и да ја убијам, в раце ми е влезена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со едната рака ми ги држи рацете со шмајзерот, а со другата ме дави.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си мислев, јас се убивам од работа цела ноќ и рацете ми набабруваат од водата и детергентот, за скапани седумстотини денари, а тој со другарите во рок од еден час испи дупло од таа сума.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)