За среќа, сеќавањата му надоаѓаа без некој посебен ред, а музиката не престануваше да му се менува во главата како на џубокс во кој различни раце пикнале цел куп парички, па сега песните се редеа една по друга без некои поголеми паузи.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Од мишките до појасот распарани и рацете пикнати внатре. Во пресеченото.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)