Пак ако се роди со пченицата в уста, од постела ќе те дигнат да го крстиш, да не умрело ѓаволче, Ако некој се разболи-попот треба да му направи молитва да оздрави.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Иташе да го "фати последниот воз" за да ја фрли пченицата во нивата, која се протегаше и завршуваше далеку со салашот на спротивната страна од куќата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мајката вареше пченица во кујната, а дедото седеше на столчето до шпоретот, загледан во тенџерето.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)