прстен (имн.) - на (предл.)

Трепереше сонлива ранина, кога гавазите стигнаа со скапоцениот прстен на брегот од Преспанското Езеро каде беше малото китно село на убавата мома.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само малку пред тоа... „Оставете нѐ сами“, му рече добродушното старче на Ивана и го извлече прстот од намотаниот свилен прстен на брадичето а тој, до грло во бело, ги извади рацете од џебовите на својот тесен мантил и излезе со наведната глава и нечујни чекори.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Продавачот, земајќи ги парите од мојата рака, ги протри од големиот прстен на малото прсте од левата рака и прошепоти нешто како магија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тајната за чудниот продавач со модар прстен на малото прсте од левата рака, не им ја кажав на моите.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Никој не ги забележува моите указанија, никој не го слуша гласот на петелот, никој не го знае модриот прстен на левата рака на продавачот на петли.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тешкиот златен прстен на раката на човекот со лузна блесна низ воздухот, ударот пукна, а девојката за малку ќе паднеше на подот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Шокиран речиси исто колку и неа, тој малку потстана од местото.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
По еден час, госпоѓата со дванаесет обетки само на едното уво и прстени на сите прсти, па дури и на палецот од ногата, се претстави како цариничка на границата со Бугарија.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Ете гледаш, чедо мое, зошто пречесен отец Стефан не можел да го реши записот од прстенот на логотетот, иако во ука мошне вешт е и надарен: затоа што за него словата сочинети се од зборови, а за мене од гласови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потем Филозофот му го врати прстенот на раката, на прстот му го намести, и рече: „Прочитај сега пречесен, што вели словото од прстенот твој“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
XX. Постоја крај тезгавот и крај оној челичен слив на запците од бичкијата, додека под него бесно се плискаше, пенејќи се, водениот порој, удрен во челичниот прстен на турбината, само толку, колку што имаше време да плукне во своите две големи дланки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Подоцна, кога уште верувал дека и мртов ќе го мрази насилникот со превивка преку око, се сеќавал дека биле корен на грев неговите мисли: тој тогаш од две теста месел величествен облик за туѓи заби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Плачел. На чуден начин, небаре прстените на грбникот му биле одделени еден од друг, се исправал од својата пониженост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш виде. „Тој прстен“, запелтечи гневно. „Тој прстен на твојата рака.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби никој никогаш во животот не му се спротивставил на тој бег, ни човек ни дивина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Местото се вика Превалот и нужно тера да застанеш и да погледнеш долу каде во прстенот на околните планини се легнати двете преспански езера.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
О Реко што остануваш Реко што си одиш секогаш затворена во прстенот на времето го виде ли Старецот?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Засветеа прстените на отворено сонце... Кралот се женеше со преубава мома од вичен сој!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)