пролет (имн.) - ќе (чест.)

„Ќе се трпи Анѓа ошче едно зимо, та од пролет ќе ми види пинците.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
В сенчести гранчиња тука кукајца се вести штом пролет ќе наближи само, таговно в пресрет и кука.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Уште околу свети Атанас началството презеде мерки за формирање тројки, кои во новата пролет ќе треба да заминат на терен, и тие веќе почнаа да се наѕираат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Скоро во секој од овие вечерни разговори се повторува, покрај другото, и оваа реплика: - Стојче, здравје боже - вели стариот - на пролет ќе ми го калемиш крувчено.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Оваа пролет ќе направам една таква проба, - заклучува дедо Иван.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
О, Кавафис На Матеја Матевски Од ноќва натаму ќе расте денот, а потоа и пролетта ќе ја подготвува тревата, густа и зелена, за некого.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
О, Кавафис, од денес натаму ќе нараснува денот, а потоа и пролетта ќе ја подготвува тревата, густа и зелена, за некого.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Се радуваат двајцата, а потоа наеднаш двајцата извикуваат: - Кога ќе дојде пролет ќе ги пасеме заедно!.., И така разговараат децата преку реката.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Господи, со очај се мачев да разберам. Можеби само ги мислам своите прашања и можеби сум веќе безгласен и глув, мртов или пред умирање, нападнат од момчешки соништа!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но далечното ѕвоно ја отчукуваше возбудата на моето срце што раснеше со трепетливоста на тагата и радоста, најпрвин на тагата за сите мртви на патот што пролетта ќе ја почувствуваат по движењето на лесковите или габеровите корења, потоа на радоста што сум жив и што можам со прсти да го допирам своето врело лице, што оздравувам од невестинска песна, придружничка на птици и клокотава смеа на селски дечишта: Кога, дете ќе ми плаче ќе ми плаче за цицање полегни го под стреине ќе заросам ситна роса ќе надојам машко дете ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Има ли надеж дека пак пролет ќе дојде? и пак ќе грее моето сонце и патувања одново ќе има но место на Марс, во новите коридори на животот ќе ги побараме старите траги и сладоста во која уживавме Дозволи да те заборавам и соновите во јавето да бидат заборав и минатост...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Се радуваат двајцата, а потоа наеднаш двајцата извикуваат: - Кога ќе дојде пролет ќе ги пасеме заедно!.., И така разговараат децата преку реката.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)