Пролетта веќе убаво зачекори и во нашата градина.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Би сакал бурата да направи уште поголем џумбуш, крововите да се урнат, пролетта веќе да не се врати, да исчезне нашата куќа.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Пролетта веќе беше длабоко влезена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Загледан во островите кои како храмови се издигнуваат од морето, забележувам пролетта веќе ја подготвила тревата која зеленее и која чека некого ако си ја запеал - прекини ја таа црна алелуја.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)